مقایسه جالب مردم ایران و کانادا از زبان ابراهیم خان صحافباشی؛ ۱۳۰ سال قبل...
مردم ويكتوريا(کانادا) آموختن به دیگری را یکی از شرافات انسانی میدانند. چنان چه در هر ده کوره‌ای چندین مکتب مجانی برای اطفال مهیا کرده‌اند و چه دختر و چه پسر از سن پنج سالگی به مکتب میرود و طی دوازده سال همه چیز را میداند و لایق به هرکاری هستند.
بچه های ما ایرانیان بیچاره نیز تا پانزده سالگی آقاموچول هستند و بعد هم با همان وضعیت ازدواج می کنند! یک گاو نری را جفت می کنیم با ماده خری و متوقع هستیم که اولاد اینها همه چیز بفهمند! دختر را در قفس پرورش می دهیم و به جز خوردن و خوابیدن چیز دیگرش نمی آموزیم. یعنی چیزی نداریم که بیاموزیم!
زمانی هم که به شوهر می رود هر شب در جنگ است و می گوییم چرا با شوهرش سازش ندارد و حال آن که تحمل زنهای ایران و مظلوم بودن شان بیش از مردها هست. افسوس که ما مردم لذت خوراک و جماع را بیش از ترقی و تربیت فهمیده ایم..
