قراردادن تلفن، ایرپاد، ساعت هوشمند یا هر وسیله باتری دار وقابل شارژ روی یک دستگاه شارژر هوشمند و آغاز به شارژ آن کم از معجزه نیست. البته تاریخچه آن به سال‌ها پیش بازمی‌گردد.
130 سال پیش مایکل فارادی از آزمایشاتی سخن گفت که منجر به ایجاد جریان برق از طریق آهنرباهای معمولی شده است، جریانی که با ایجاد یک میدان اکتریسیته می‌تواند یک جریان لحظه‌ای ایجاد کند. پس از آن، در اواخر قرن نوزدهم، مخترع سرشناس صربی‌تبار که برای تلاش‌هایش در راستای انتقال جریان الکتریسیته، بدون استفاده از سیم و کابل و تنها از طریق هوا بسیار شناخته شده است، با استفاده از اصول بنیادین فارادی توانست برای نخستین بار یک میدان الکتریکی میان یک انتقال‌دهند و یک دریافت‌کننده نیرو ایجاد کند.
پس از آن تسلا تصمیم گرفت که به کمک فن‌آوری بی‌سیم، با ساخت برجی که به برج تسلا معروف شد، برای شهرها و حتی کشورهای سراسر جهان میلیون‌ها ولت نیروی برق فراهم آورد و با تبدیل زمین به یکی میدان مغناطیسی، نیاز به انواع کابل و سیم را برای همیشه ریشه‌کن کند. هر چند آرزوی او با تخریب برجش در سال 1917 مسکوت ماند و به سرانجام نرسید، سال‌ها بعد افرادی پیدا شدند که توانستند نیاز به سیم‌های شارژ برای شارژ وسایل برقی باتری‌دار را با شارژ القایی جایگزین کنند.
پس بدون اغراق می‌توان شارژهای بی‌سیم امروزی را تا حدودی برگرفته از رویای جهان بی سیم تسلا و تلاش‌های فارادی دانست. دامنه عملکرد این فن‌آوری پیشرفته به سیم‌پیچ‌های درون آن وابسته است. در واقع هر چه این سیم‌پیچ‌ها بیشتر باشد، فاصله میان تمامی دستگاه‌هایی که قرار است با استفاده از شارژ شود می‌تواند بیشتر باشد. استانداردهای به کار رفته در ساخت این وسیله، امکان شارژ آن از فاصله 50 میلیمتری را هم فراهم می‌آورد. یعنی نیازی به چسبیدن وسیله شارژی به صفحه شارژر هم وجود ندارد. پیش‌بینی می‌شود که این فن‌آوری بسیار فراتر از این‌ها پیش رود. شاید هم جهان آینده ما، همان جهان رویایی تسلا باشد.
