مدتی قبل که برای مرور یک مهارت، دنبال یک آموزش جامع و مختصر بودم؛ با مفهوم «دونیت» کردن آشنا شدم. در میان کلی محتوای فارسی که برای آن مهارت منتشر شده بود؛ یک کانال نسبتا حرفه ای با سرویس رایگان پیدا کردم. محتوای موردنظر خیلی کامل و قابل درک بود و پتانسیل درآمدزایی خوبی داشت اما رایگان در دسترس همه قرار گرفته بود. در برخی بخش های ویدیوی ضبط شده توضیح مختصری دیدم درباره اینکه مربی برای دوره هیچ مبلغی در نظر نگرفته است اما برای کمک به بهبود خدمات می توان کمک نقدی انجام داد. آن جا اولین آشنایی من با «دونیت» در فضای دیجیتال بود.
پیش از این حمایت مالی داوطلبانه از هنرمند را در خیابان دیده بودم؛ وقتی به ازای لذت بردن از یک موسیقی رایگان که در خیابان نواخته می شود، بدون اجبار اسکناسی به او تقدیم می کنیم در واقع داریم دونیت می کنیم. لغت لاتین دونیت به معنی هدیه دادن و بخشیدن است.
البته نباید آن را با صدقه دادن و مسایل شبیه به آن یکسان بدانیم؛ چرا که ما این کار را در ازای ارزشی که فرد یا گروه به وجود آورده اند انجام می دهیم و نوعی دلگرمی و حس سپاس گذاری به آن ها منتقل می کنیم. برای مثال در دنیای دیجیتال امروزی برای هر محتوایی که در بستر اینترنت استفاده می کنیم، زمان، هزینه و امکاناتی صرف شده که به دلایل مختلف ممکن است رایگان در اختیار دیگران قرار بگیرد.
هفته ی گذشته به واسطه ی خبر بیماری جناب راستی کردار برای اولین بار توجه ها به طور گسترده ای به شخص «صابر راستی کردار» و «فونت وزیر متن» و «حمایت مالی» جلب شد و انصافاٌ این توجه جمعی تاثیر به سزایی در روحیه ی ایشان گذاشت.
این نوشداروی حین واقعه! (عبارت را از خودم ساختم تا منظورم را برساند)، می توانست خیلی قبل تر از این ها اتفاق بیفتد. روزانه در حال استفاده از «ویرگول»، «گوگل»، «تلگرام» و خیلی از پلتفرم های دیگر هستیم که با این فونت نوشته و خوانده می شوند و هرگز نمی دانستیم که این سادگی و خوانایی و کاربر دوستی؟ (معادل یوزر فرندلی بودن User Friendly) را مدیون چه کسی هستیم. امید دارم صابر راستی کردار خلاق, متواضع و جوان هرچه سریع تر از چنگال سرطان رهایی پیدا کند و این تجربه ناگوار، تلنگری باشد تا قدردان افرادی چون او باشیم.
