اینا همش تراوشاتیه که به ذهن خودم رسیده، کوتاه و مختصره، توجیه روانشناسی، علمی، بازاریابی ندارن و صرفا بعنوان یه مخاطب میخوام بگم چی «منو» جذب کرده؛ اما خب همچنان این نوشته ها به دردم میخوره (اگه عمری بود چند سال دیگه میتونم برگردم ببینم چطوری فکر میکردم)؛ پست میکنم شاید به درد کس دیگه ای هم بخوره.
ریلز یه جورایی یه الهاماتی از TikTok گرفته (من هیچوقت یوزر TikTok نبودم، فقط یه مدت عضو Likee بودم) ویدیوهای کوتاهی که از چند عکس یا ویدیوی کوتاه (صدم ثانیه ای) کنار هم تشکیل شده و خیلی خلاصه قصد داره صحبت کنه.
ریلز کوتاهه و تا 90 ثانیه محدودیت داره و همین محدودیت باعث میشه که محتوانگار سعی کنه تو تایم کم، حرفش رو خوب انتقال بده و «برای وقت مخاطبش ارزش قائل بشه»؛ به شخصه به هر پست (ویدیو، عکس، اسلاید، یا کل پروفایل) حدودا 5-6 ثانیه وقت میدم که جذبم کنه (تو یه پست دیگه میگم جزئیاتشو)
مزیت بعدی ریلز بهتر ویو خوردنشه و الگوریتم های جدیدی که اینستاگرام توش استفاده کرده، به علت تایم کوتاهش احتمالا هر مخاطب یکی دوبار کامل نگاهش میکنه؛
و از اونجایی که قالب اکسپلور یکم تغییر کرده، احتمال داره برای بردن ویدیوهای ریلز تو اکسپلور امتیاز ویژه تری نسبت به IGTV قائل بشه (البته ریلز جدید نیست؛ همه چیز به ایران یکم دیرتر میرسه :) )
اینستاگرام با این حرکتش یه جورایی از یوزرش میخواد تصویرمحور بمونه و آن چنان روی ویدیوهای طولانی و کپشن های دنباله دار متمرکز نشه؛ غیر مستقیم میگه اینجا رو تبدیل به دانشگاه یا وبسایت نکنید، عکس و خاطره بذارید، از مهارتهاتون بذارید، لحظه ها رو نشون بدید، نهایتا یه شعر کوچولو پست کنید! به عبارتی، در هر سوشال مدیایی، همونی باشید که اون میخواد ... (محتوای اینستاگرام پسند بذارید). چیز بد یا خوبی هم نیست، توهم توطئه برنداریم، اینستاگرام یا هر اپ دیگه ای قرار نیست بتونه زندگی و لایف استایل ما رو عوض کنه (مگر اینکه ترفندهای بازاریابی ش از خودکنترلی ما قویتر باشه)
(ادامه دارد ...)
(صرفا جهت کاهش کمالگرایی در پست کردن!)
