بهاریه

بهار تویی
كه هر شاخه ی شكسته ام
باتو
هوس ِجوانه میكند..

نیلوفرثانی

خنده هایت را
به دامن بهار
قرض داده ای
این چونین بوی تو میدهد
هر بهار ...

نیلوفرثانی

بوسه هایت
بهار نارنج
حال‌َم را
مُعطر میکند..

نیلوفرثانی

ما به اشارت ِباران نزدیکیم;
در هوای ِرخوتی سرد ،اگرچه محکومیم
به رویش ِسبز ِبهار
ایمان داریم ...
لبریزیم از روشنی ماه
در حصار سرمای جانسوز
اگرچه حبسیم
از تعبیر رویای رهایی
دست نمی شوییم...
تمام میشود این انجماد تاریك
ما به تقدیر بیداری
یقین داریم ..

نیلوفرثانی

بیا تا آن هوای ناب همدلی
تا اوج رسیدن
تا نگاه
تا عطر ِخوش ِنرگس وُ ماه
تا خنده های از دل وجان
بیا باهم از شط اندوه بگذریم
راهی شویم به خطور روشن آب
تا بهار..

نیلوفرثانی

----------
تو باشی
چنان سبزم
که بهار منَم...

نیلوفرثانی

بهار پروانگی ست
از پیله ی سرد و رخوت تکرار...

نیلوفرثانی

---------
درآستین ِبهار
گلی هنوز پنهان‌َست
به دیدارم بیا
زیباترین شکوفه ی بهاری...

نیلوفرثانی

--------
تجانس غریبی دارد
شعر با چشم تو
دست هایت با بهار..

نیلوفرثانی

ای تعبیر خواب‌های رویایی
پیش ِچشمان‌مان
ممکن شو
که فصل گریه ی اینروزها
پربارش تر از باران بهار َست..

نیلوفرثانی

-----------
من از بطن یک خاطره
روییده ام
من از چشم های ِتو
از دست هایت
هزار بهار وام گرفته ام
من از تماشای ِتو
به رُستن ِ شکوه عشق
رسیده ام
و دور نیست که به نیابت ِتحریر ِباران
سیراب ِ چشمه گاه ِنور شوم.

نیلوفرثانی

------------

تو بیا..
حتی بی موقع و بی تکرار
مثل غافلگیری ِبرف و بهار ..

نیلوفرثانی