متاسفانه بیشتر تصاویری که از مجسمه‌ها ثبت می‌شوند، نمی‌توانند به درستی جلوه‌گر ارزش هنری اثر باشند. تهیه یک عکس فوری و مستقیم از یک مجسمه کار ساده‌ای است که تقریبا هر شخصی می تواند آن را انجام دهد. کیفیت هنری و خلاقیت حائز اهمیت می‌شود. این یک حقیقت تلخ است؛ شما با عکاسی نادرست از یک شاهکار مجسمه‌سازی، آن را نابود می کنید. عکس یک مجسمه علاوه بر خود اثر می‌تواند حقایقی را نیز راجع به شما و شخصیت‌تان نشان دهد.
نخستین پرسشی که به‌‌هنگام عکس گرفتن از یک مجسمه باید از خود بپرسید، این است که دید خالق اثر را با دقت هرچه تمام تر می خواهید نشان دهید؟ و یا آنچه را که شخصا می بینید و حس خودتان است را به نمایش می گذارید؟ هر دور رویکرد جایگاه ویژه خود را دارند.
قبل از اینکه دوربین را به سمت مجسمه بگیرید، سعی کنید کمی با آن وقت بگذرانید. در اطراف آن بچرخید و آن را به دقت از تمام زوایا بررسی کنید. چه ویژگی‌ها و جزئیاتی به نظر شما برجسته هستند و به آنها علاقه‌مندید؟ ترکیب خود را بر اساس این جزئیات انتخاب کنید.
از اینکه زاویه‌ی دوربینتان غیرمعقول و یا غیر متداول باشد، نترسید و این را در نظر داشته باشید که مجبور نیستید کل مجسمه را در قاب دوربین خود جای دهید. در صورت تمایل می‌توانید بر روی یک منطقه‌ی خاص بزرگنمایی کرده و بقیه‌ی موارد را برش دهید.
نورپردازی
فارغ از بحث مجسمه‌سازی، عکاسی تماما یعنی نور و بدون نور نمی‌توانید عکاسی کنید. برای یک عکاسی موفق، باید کیفیات نور و تأثیری که بر روی نحوه دیده شدن سوژه‌ی شما می‌گذارد را کاملا درک کنید.
مجسمه ذاتا یک رسانه‌ی سه بعدی است و شما باید این ویژگی آن را در عکسی که از آن می‌گیرید منعکس سازید. نورپردازی، نقش اصلی را در بخشیدن عمق (depth) به یک تصویر دارد.
نورپردازی از کنار معمولا برای منعکس ساختن سه بعد، ایده آل است چراکه سایه‌های بلندی را بر روی مجسمه ایجاد می کند و تمامی برجستگی‌ها و جزئیات موجود بر روی سطح آن را نمایان می‌سازد. اگر بخواهید از نور طبیعی استفاده کنید، بهترین زمان برای این نوع نورپردازی، حوالی طلوع و غروب آفتاب است.
اگر نورپردازی از روبه رو به صورت مستقیم انجام شود که این حالت شامل نوری که فلش خود دوربین به مجسمه می تاباند نیز می‌شود، سوژه‌ی شما را تخت نشان می‌دهد چراکه سایه‌ها در پشت مجسمه ایجاد شده و قابل رویت نیستند. این سایه‌ها هستند که به القای فرم سه بعدی کمک می کنند.
اگر نور از پشت به مجسمه بتابد و یا به بیانی دیگر سوژه و دوربین ضد نور قرار بگیرند، مجسمه به صورت یک سایه نما و یا اصطلاحا سیلوئت ظاهر خواهد شد و سایه‌نماها نیز تخت بوده و القاکننده‌ی سه بعد نیستند.
انتخاب از میان این موارد وابسته به آن است که چه چیزی را می خواهید نشان دهید. شاید سیلوئت یک مجسمه برای شما جذاب تر باشد.
در آخر اگر ایده‌ای برای نورپردازی ندارید همچنان یک گزینه پیش روی شماست. پیرامون مجسمه بگردید و زاویه‌ای را که از آن مجسمه به چشمتان جذاب‌تر به نظر می رسد برای عکس برداری انتخاب کنید. بنابراین برای آزمایش کردن آماده باشید.
پس زمینه (بک گراند)
زمانی که ترکیب بندی عکس خود را انتخاب کردید، به پس زمینه ی سوژه توجه کنید. اینکه شیئی نامربوط در تصویر تمرکز مخاطب را بر هم بزند اصلا جالب نیست.
یک پس زمینه‌ی ساده و خلوت برای عکاسی از مجسمه گزینه‌ی مناسبی است چراکه توجه مخاطب تنها بر روی مجسمه باقی می ماند.
اگر مایل هستید پس زمینه‌ی عکس تار و مجسمه واضح باشد، عمق میدان را کم در نظر بگیرید. تار شدن پس‌زمینه‌ی یک عکس و واضح نگه داشتن سوژه، باعث می‌شود عکس عمق داشته باشد و عوامل اضافی صحنه از بین بروند.
ممکن است مایل باشید ترکیب مجسمه را به عنوان بخشی از محیط اطراف آن نشان دهید به طور مثال یک مجسمه را در مقابل بنایی باشکوه نشان دهید، در این حالت باید از عمق میدان وسیع‌تری استفاده کنید و همواره به یاد داشته باشید مجسمه و تنها مجسمه و نه پس زمینه می بایست کانون اصلی عکس شما باشد.
