امروزه تقریبا در هر شهری مجسمه‌ها و تندیس‌هایی یافت می‌شود که بازتابی از وقایع تاریخی، فرهنگ و ارزش‌های مردمان آن شهر هستند. خیلی از آنها بسیار معمولی هستند… اما برخی …. برخی آن‌قدر خلاقانه و چشم‌نوار هستند که دوست دارید ساعت‌ها راجع به آنها به گفتگو پردازید.
در این نوشته، لیستی از خلاقانه‌ترین مجسمه‌های جهان را گردآوری کرده و توضیحات مختصری راجع به هر کدام نوشته‌ایم. ممکن است برخی از این مجسمه‌ها قدیمی باشند اما تمامی آنها بسیار خلاقانه و هیجان‌انگیز هستند.
فرخندگی اثر پیج بردلی:
فرخندگی نام اثر هنری چشم‌گیری است که توسط پیج بردلی (Paige Bradley) هنرمندی که گفته می‌شود آثارش بر روی کشمکش‌ها و رهایی انسان متمرکز است خلق شده است. بردلی چنین گفته است:
من معتقدم بیشتر احساسات ما از وجود ما نشات می‌گیرند. مجسمه‌های من نژاد بشر را به‌عنوان گونه‌ی منفردی که ارتباطات را جستجو می‌کند اما تنها به بیگانگی می‌رسد نشان می‌دهند.
با برون‌ریزی نور از بدن یک زن، فرخندگی اثری می‌شود که رهاسازی و خودداری را در کنار یکدیگر قرار می‌دهد و موجب جذبه و برانگیختگی می‌شود. بردلی در خصوص این اثر خود چنین گفته است:
وقتی برای نخستین بار به منهتن نقل مکان کردم، این ایده را در سر می‌پروراندم. حقیقتش کمی از نفوذ منتقدین و نقدهایی که راجع به کارم خواهم شنید می‌ترسیدم. همه‌ی آنها گرایش ضد فیگور را در بررسی ارزشمندی آثار داشتند. در نهایت مجسمه‌ی مومی خوبی ساختم. چندین ماه با دقت تمام بر روی این قطعه کار می‌کردم. این مجسمه تصویر زنی بود که در حالت نیلوفری به مدیتیشن نشسته بود. یک روز آن را بر روی زمین انداختم و چیزی را که خلق کرده بودم با دستان خودم نابود ساختم و می‌توانستم آن را رها کنم. واقعا ترسناک بود مجسمه‌ام به قطعات زیادی خرد شده بود… اولین احساس من این بود، من چه کار کردم؟. در نهایت مجسم کردم که تمامی این قطعات دوباره در کنار یکدیگر قرار خواهند گرفت.
همه‌ی قطعات را با برنز قالب‌گیری کردیم و آنها را کنار یکدیگر جمع کردیم سپس با یک متخصص برق صحبت کردم و سیستم روشنایی فوق‌العاده‌ای برای آن ساختیم درست مانند آنکه از درون آن نور می‌تابد. حتی از آن چیزی که تصورش را می‌کردم بهتر شده بود. برای من اتفاق خارق‌العاده‌ای است که این اثر توانست برای مخاطبانش بسیار پر مفهوم باشد. روزانه نامه‌های بسیاری دریافت می‌کنم و فکر می‌کنم بالاخره موفق شدم…
پری رقصنده با قاصدک اثر رابین وایت
رابین وایت (Robin Wight) مجسمه‌ساز انگلیسی‌ای است که به شکل تخصصی با سیم‌های فلزی ضد زنگ مجسمه‌های خود را می‌سازد. او در خلق پری‌های دل‌فریب که به نظر می‌رسد موافق و یا مخالف جهت باد می‌رقصند، تبحر دارد. وایت در مورد مخلوق‌های زیبای خود بسیار شفاف و با جزئیات کاملی صحبت می‌کند. در ادامه توضیحات این هنرمند را با هم می‌خوانیم.
برای خلق آثارم ابتدا یک اسکلت فولادی محکم می‌سازم و سپس آنها را توسط سیم‌های با ضخامت کمتری می‌پوشانم. سیم‌های ضخیم استخوان‌ها را شکل داده و سیم‌های نازک‌تر ماهیچه‌ها و توده‌ی بدن را شکل می‌دهند. ظریف‌ترین سیم‌ها را برای شکل دادن به پوست استفاده می‌کنم.
وایت به عنوان امضای کاری‌اش تکنیک جالبی دارد؛ او یک قلب سنگی در درون بدن هر یک از پری‌هایش کار می‌گذارد و برخی اوقات پیام‌هایی را بر روی این سنگ‌ها حک می‌کند. بسیاری از کارهای وی در باغ‌های ترنتام در بریتانیا قرار گرفته‌اند. وی همچنین برای مشتری‌های خصوصی‌اش نیز کار می‌کند.
کلوسوس (غول) اثر جمبولونیا
او خدای کوه‌ها و نامش آپنینو (Appennino) است. این غول حماسی در اواخر دهه‌ی 15 میلادی توسط مجسمه‌سازی ایتالیایی به‌نام «Giambologna » به‌عنوان نمادی از کوه‌های ناهموار آپنن خلق شد.
آپنینو، خدای کوه‌ها 35 فوت ارتفاع داشته و در پارک ویلا دمیدوف در ناحیه‌ی توسکانی ایتالیا قرار گرفته است. این مجسمه رازی دارد و آن این است که چندین اتاق با کارکردهای مختلف درون آن نهفته است. آب از یک منبع زیرزمینی از دست چپ این مجسمه با فشار خارج می‌شود. شایع است که فضای داخل سر این مجسمه به‌عنوان آتشگاه شناخته شده و به‌هنگام روشن شدن آتش درون آن، دود را از بینی خود بیرون می‌دهد.
آپنینو، خدای کوه‌ها را از نمای نزدیک با یکدیگر ببینیم.
عشق اثر الکساندر میلو
برنینگ من (Burning man)، یک جشنواره سالانه است که به‌مدت یک هفته در بیابان بلک راک در ایالت نوادای آمریکا برگزار می‌شود. نام‌گذاری این جشن به‌نام «مرد سوزان» به این خاطر است که بنا به رسم در اختتامیه‌ی این جشنواره با سوزاندن یک مرد حصیری یا سازه‌های مشابه با آن در شامگاه شنبه همراه است.
مجسمه‌ی «عشق» اثر مجسمه‌ساز اوکراینی الکساندر میلو است که در این جشنواره به‌نمایش درآمد. در حقیقت این مجسمه نخستین اثر هنری از اوکراین است که توانست در این جشنواره به نمایش گذاشته شود.
این اثر یک زن و مرد فلزی را به‌تصویر می‌کشد که پشت به پشت نشسته و دو کودک درون آنها، دست‌های خود را به‌سمت یکدیگر برده و سعی در ایجاد ارتباط با یکدیگر می‌کنند. در شب کودک درون این دو مجسمه‌ی فلزی روشن می‌شوند!
شما می‌توانید برداشت مستقل خود را از این اثر هنری داشته باشید اما میلو خالق آن درباره‌اش این‌چنین می‌نویسد:
این اثر نزاع میان یک زن و یک مرد را نشان می‌دهد. همچنین ماهیت درون و بیرون انسان را به تصویر می‌کشد. درون آنها کودکانی هستند که دستان خود را به‌سمت دوستی و خوشامدگویی به‌یکدیگر دراز می‌کنند. با فرارسیدن شب و تاریک شدن هوا این کودکان نورانی شده و شروع به درخشش می‌کنند. این درخشش نمادی از پاکی و خلوص آنهاست که انسان‌ها را کنار یکدیگر جمع کرده و زمانی که تاریکی فرا می‌رسد به آنها فرصت متحد شدن را می‌دهد.
نیروی طبیعت اثر لورنزو کوئین
نیروی طبیعت (Force of nature)، مجموعه‌ای از هنرمند مجسمه‌ساز لورنزو کوئین است. او در این مجموعه، زنی را به تصویر کشیده که کره‌ی زمین را با یک تکه پارچه به‌دور آن به‌سمت خود می‌کشد. نیروی باد با قدرت تمام گیسوان و لباس این زن را که به نظر می‌رسد مادر طبیعت باشد، کشیده و صورت او را پوشانیده است. حالت حرکت او توازن نیروی میان کره‌ی زمین و هدایتگر آن را به‌تصویر می‌کشد.
لورنزو کوئین، نسخه‌های متفاوتی از این اثر را در سراسر جهان از انگلیس و ایالات متحده تا موناکو و سنگاپور به یادگار گذاشته است. هر یک از این مجسمه‌ها بدون کوچک‌ترین حرکت فیزیکی‌ای، چنین حس کشاکش و چرخش شدیدی را به بیننده القا می‌کنند. چروک‌های موجود در لباس این زن و کشیدن پارچه‌ای که به‌دور دنیای ما کشیده شده، شواهد کافی‌ای برای درک و دریافت پیام این اثر را برای مخاطب فراهم می‌سازد. این اثر با نمایشی سورئال از چرخش زمین به‌دست نیروی طبیعت که جان دارد و در اینجا در کالبد یک زن ظاهر شده، سخن می‌گوید.
اسب‌های وحشی اثر رابرت گلن
رابرت گلن (Robert Glen)، مجسمه‌سازی بود که ماموریت یافت تا مجسمه‌ی این 9 اسب وحشی را بسازد و در میدان ویلیامز واقع در ایروینگ ایالت تگزاس در ایالات متحده نصب کند. تحقیقات مربوط به نژاد اسب اندلسی (Andalusian Horse) در اسپانیا انجام شده بود. شواهدی وجود داشت که فاتحان کشور اسپانیا این اسب‌ها را در قرن 17 میلادی به مکزیک و تگزاس بردند. تعدادی از این اسب‌ها وحشی شدند و به‌نام موستانگ یا همان اسب وحشی شهرت یافتند.
طراحی و مدل اولیه این مجسمه‌ها در استودیویرابرت گلن در آفریقا ساخته شدند و نهایتا در میدان ویلیامز در سال 1984 نصب گردیدند.
داستان عشق نافرجام
مجسمه‌ی زن و مردی ساخته شده از استیل که هر یک ارتفاعی به طول 8 متر دارند توسط مجسمه‌ساز گرجی تامارا کوزیت زاده ساخته شده و در شهر ساحلی باتومی گرجستان واقع شده است. این اثر برگرفته از رمان علی و نینو که در سال 1937 توسط قربان سعید نویسنده‌ی آذربایجانی نوشته شده است. البته قریان سعید نام مستعار وی است و هویت واقعی او نویسنده‌ی یهودی لو نوسیم باوم است. در پایان این داستان عاشقانه، علی و نینو با انقلاب شوروی و جنگ جهانی اول از یکدیگر جدا می‌شوند
مجسمه‌ی عشق هر روز از ساعت 7 بعد‌از ظهر شروع به حرکت می‌کند، آن دو برای لحظاتی یکدیگر را در آغوش گرفته و سپس از یکدیگر عبور می‌کنند. این مجسمه در سال 2007 طراحی شده و در سال 2010 نصب گردید.
