سیروس گرجستانی را بیشتر می توان در ترازوی نقش های تلویزیونی اش سنجید. یکی هنرنمایی وی در امام علی و به نقش اباقطام که او را در ذهن ها جای داد. دیگری هنرنمایی اش به نقش خان در کیف انگلیسی و بازی اش در رانت خوار کوچک و به نقش اشترخانی که سبب اشتهار بیش از پیش وی شد. اما نقشی که او را در تالار نقش های طلایی تلویزیون صاحب تابلویی زرین کرد می توان هاشم بابازاده در متهم گریخت دانست و چه سنخیت عجیبی است نشانه گذاری های کمیک روی این شخصیت ماندگار و سکته ها و مرگ های موقعیت سازش در سریال با پایان بندی زندگانی سیروس گرجستانی.
سیروس و هاشم هر دو ساده دل و راحت بودند. سوار بر موج زندگی نبودند و راحت از کنار مشکلات می گذشتند.
و بار دیگر قلبی ایستاد. قلبی که متعلق به یک نفر نبود چرا که با تعلق خاطری که برای ایجاد خنده در جامعه داشت هیجان و شوری جاودان را پدید می آورد.
قلب ها اگرچه می ایستند اما این زنده بودی و مانایی خاطره ای است که آن قلب برجای گذاشته.
متهم نگریخت، این ماییم که می گریزیم از دالان مرگ تا کی سرانجام و فرجاممان برسد.
سیروس رفت تا هاشم برای ابد در ذهن ها بماند.
مرحوم گرجستانی در کنار همه آن نقش هایی که گفته شد توانست با ایفای نقش در سریال شهریار و به نقش این شاعر مشهور حضور تاثیرگذار دیگری را رقم بزند. هرچند نمی توان از دو نقش تعیین کننده وی در دو سریال روزگار خوش حبیب آقا و زن بابا هم به سادگی گذشت.
به ویژه نقش آقای مجتبایی در سریال خودروی تهران 11 یا نقش مرد کرد سختگیر در مجموعه هتل حضورهای مهم دیگر وی هستند.
گرجستانی در سینما هم حضورهای موثری داشت که می توان به گریمور متقلب در آدم برفی و قمر در آپارتمان شماره 13 اشاره کرد.
با همه این تفاسیر هر بازیگری برای خودش یک تک خال دارد که او را در ذهن مخاطبان مانا می کند و گرجستانی هم با نقش هاشم توانست تک خال و تک ستاره خود را در آسمان بازیگری سینما و تلویزیون حک کند.
