در جهان امروز، محتوا تنها زمانی اثرگذار است که لمس شود؛ نه فقط شنیده.
پادکستها سالهاست روایت میکنند، اما برخی روایتها نیاز به فضا، بو، رنگ و تجربه دارند. جایی میان تاریخ و آدمها، میان کوچه و خاطره، جایی که صدا فقط کلمه نیست، زندگی است.
فصل تازه «شروع از صفر» دقیقا از همین نقطه آغاز میشود.
از برگشتن به شهرها، به حافظه جمعی، به جایی که مهمانِ ما زاده شده، رشد کرده، شکست خورده و دوباره ساختن را یاد گرفته. اینبار گفتگو پشت میز نیست؛ گفتگو در دل شهر است.
چرا این تغییر مهم است؟
هویت بومی
وقتی یک هنرمند بندرعباسی یا هرمزگانی در خانهاش، در کوچههای کودکیاش درباره مسیر زندگی حرف میزند، روایتها واقعیتر میشوند. این محتوا «گفتگو» نیست؛ «بازگشت» است.
رسانهایتر شدن پادکست
گفتگو از استودیو جدا میشود و وارد خیابان و تاریخ میشود. تصویر معنا پیدا میکند. هر فصل میتواند یک شهر باشد، هر مهمان یک فصل، هر روایت یک تجربه مستند.
ایجاد هیجان برای مخاطب
مخاطب فقط شنونده نیست، همراه سفر است.
از قدم زدن مهمان تا نریشن با صدای خودش، از معرفی ۲۰ ثانیهای تا تیزرهای احساسی — همه کمک میکند برنامه یک حس به جا بگذارد، نه صرفاً یک قسمت.
