اولین نوشته من در ویرگول.
از چی بنویسم؟
گرانی، تورم، آلودگی هوا، فیلترینگ، فقر، مهاجرت...........
همه اینها گفته میشه از شبکه های اجتماعی تا خیابان و دانشگاه و بازار، اما گوشی برای شنیدن وجود ندارد
جامعه دچار بی حسی شده روزبهروز هم بیشتر افراد مبتلاش میشن.
ما تاوان کدام گناه داریم پس میدیم، یا بهترِ بگوییم تاوان کدام انتخاب نادرست؟
اگرهم انتخابی بودِ انتخاب ما نبودِ، ما خیلی وقت که انتخابی نداریم ما برای بقا در حال جنگیدنیم.
با همه این احوالاتی که از ما دستگیرتان آمد، لطفاً ما را با فانتزیهای خود تنها بگذارید، اینها کوچکترین دلخوشی های جوانان مظلوم ایران هست.
امیدوارم روزی این فانتزی ها برایمان خاطره شود.
آینده روشن است اگر صدایمان درآید.
آینده روشن است
