خدایا شکرت ... بابت نفسهایی که باز در سینه جاریه و موجب لذت حیات و فرصت بودنم در این سرزمین عجایب و پر از "تو" میشن ...
حقیقت اینه که اگه از من بپرسن پر برکت ترین کلمه ی عالم چیه میگم شُکر ...
یک کلمه ی جادویی که متأسفانه استفاده از اون رو بدرستی به ما یاد ندادن !
قانون شکر گزاری می گه:
برای آنچه می خوای وارد زندگیت بشه جوری شکر گزاری کن انگار که داریش و الان از داشتنش داری لذت می بری
این قانونه ، مهم نیست چطور کار می کنه و چقدر عجیب و شاید غیر منطقی به نظر بیاد که بخاطر چیزی که ندارم احساسِ داشتن و عمل شکرگزاری رو داشته باشم ، ولی کار میکنه ... شکرگزاری برای من آنچنان تغییر فرکانسی داره که با ادامه دادنش من رو به بالاترین فرکانس (یکی مونده به آخری که عشقه ) میرسونه ... فرکانسی که توی دلم قنج میره و می خوام از شدت شعف برقصم و فریاد بزنم (در چنین مواردی موزیک برقص آ محسن چاوشی کمی مستی هم به حال خوبتون اضافه می کنه☺ ) . پس اولین حاصل شکرگزاری حال خوبه ...
و عمیقا اعتقاد دارم :
این اتفاقهای خوب نیستن که حال خوب میارن ، بلکه حال خوبه که اتفاقهای خوب رو در زندگی جاری می کنه ...
