ترجمه قسمت چهارم مجله هلندی
سیاستمداران و رسانهها اخیراً اعتراضات علیه اسرائیل را به دلیل ماهیت ظاهراً یهودستیزانه آنها محکوم کردهاند. با این حال، گروههای یهودی نقشهای کلیدی در اعتراضات اخیر علیه اسرائیل در غرب ایفا کردهاند. به عنوان مثال، سازمان یهودی-هلندی Erev Rav، تظاهراتی را در مراسم افتتاحیه موزه هولوکاست آمستردام ترتیب داد که در آن از رئیس جمهور اسرائیل، اسحاق هرتزوگ، دعوت شده بود تا در آن شرکت کند. پس اینجا چه خبر است؟
صهیونیسم به ایدئولوژیای اشاره دارد که برای دستیابی و حفظ یک دولت قومی یهودی تلاش میکند. تا اوایل دهه 1900، این یک جنبش حاشیهای بود. با این حال، دولتهای اروپایی این جنبش را ابزاری ارزشمند میدانستند. هنگامی که قیمومیت بریتانیا در فلسطین با بحرانهای شدیدی روبرو بود، سیاستمداران بریتانیایی خود را با صهیونیستهای رادیکال متحد کردند. نخست وزیر لوید جورج استدلال کرد که اگر آنها بتوانند دولتی از یهودیان اروپایی را در فلسطین تحقق بخشند، غرب قادر خواهد بود از منافع خود از فاصلهای امن دفاع کند (گزارش کمیسیون پیل).
پس از هولوکاست، صهیونیسم و گناه غرب در قبال هولوکاست با هم گره خوردند. دولتهای اروپایی در تلاش برای جبران، از پروژه رو به رشد صهیونیستی در فلسطین حمایت کردند. با این حال، آنها با انجام این کار، به یهودیان تحت آزار و اذیت، راهحلی ارائه دادند که ریشه در ایدئولوژی داشت که یهودستیزی غربی را نیز تشدید کرده بود: ناسیونالیسم قومی. در نتیجه، فلسطینیها اکنون مجبور شدند هزینه یهودستیزی غربی را بپردازند.
سازمانهای صهیونیستی، مانند CIDI هلندی، با ارائه انتقاد از اسرائیل به عنوان یهودستیزانه (CIDI)، صداهای مخالف را بیاعتبار میکنند. و سیاستمداران غربی مشتاقانه از آنها حمایت میکنند: به هر حال، بدنام کردن مخالفان آسانتر از تأمل در مورد همدستی خود در تاریخ طولانی نسلکشی و آزار و اذیت است.
✍🏻 تجارب و یادداشتهای یک ایرانی 🇮🇷 از فرانسه، هلند و ایران
