از کوزه همان برون تراود که دروست

آقای سعید روستایی گفتند از کوزه همان برون تراود که دروست. گفتند اگر فیلم‌هایم تلخ است چون جز تلخی در جامعه نمی‌بینم.

فقط نمی‌دانم چرا روش کار فیلمسازهای آمریکایی و هالیوودی با ایشان فرق دارد و با وجود همه سیاهی‌ها و بدبختی‌ها و مشکلاتی که دارند دائما در فیلم‌هایشان در حال نجات دنیا هستند، فضا را تسخیر می‌کنند به پیشرفت‌های بزرگ و تخیلی می‌رسند نیروهای خارق‌العاده دارند و غیره. مرتب داستان دانشمندانشان را می‌سازند یا داستان اختراعات و داستان موفقیت‌های بزرگ استارتاپهایشان. نمی‌‌دانم جنس کوزه‌هایشان چیست که فقط از آن خوشبختی برون می‌تراود.

قبلا آمار گوشه‌ای از بدبختی‌های جوامع غربی و آمریکا را گفته‌ام:

اگر ایده خوب برای فیلم‌سازی ندارید اینجا چند پیشنهاد را مطرح کرده‌ام:

مثلا فیلم بسازید درباره موفقیت‌های بزرگ استارتاپهای ایران مثل دیجیکالا، اسنپ، دیوار، ترب و غیره. فیلم بسازید درباره قهرمانانی که داعش را در منطقه از بین بردند قبل از اینکه پای آنها به ایران برسد. موفقیتهای بزرگی که ایران در آینده به آن خواهد رسید را در فیلمهایتان تصویر کنید. تا بخواهید می‌توانم ایده از خوشبختی‌های ایران به شما بدهم تا درباره آن فیلم بسازید.

شاید توضیح بهتر این ضرب المثل این باشد که درون خود شما و باطن شما سیاه و تاریک است که به فیلمهایتان هم تراوش کرده است.

شاید ضرب المثل اشتباهی را انتخاب کرده‌اید و بهتر باشد از این به بعد اگر کسی از شما پرسید که چرا همه فیلمهای شما سیاه و تلخ است جواب بدهید:‌ چون مگس روی زخم میشینه

شما فیلم تلخ می‌سازید چون حسرت دیده شدن در جشنواره‌های خارجی را دارید و به خاطر آن با دشمنان ایران همراه شده‌اید. امیدوارم به زودی فضایی در ایران به وجود بیاید که اگر کسی فیلم سیاه درباره ایران بسازد و به جشنواره‌های خارجی ببرد مورد تنفر و تحریم همه مردم ایران قرار بگیرد تا دیگر کسی جرأت نکند این کار را تکرار کند و با پول خود مردم ایران علیه ایران فیلم بسازد و به ثروت و شهرت برسد.