ای گروهی که سخن می گویید در مسئله ای که سودی نمی رساند،
آیا ندانستید که خدای تعالی را بندگانی است، که آنان را از هراس ساکت نموده بی آنکه لال باشند، یا از سخن گفتن عاجز باشند، اینان هرگاه عظمت خدا را به خاطر می آورند، زبانهایشان شکسته و دلهایشان از جا کنده می شود، و عقولشان از سر می رود، و دچار بهت و حیرت می گردند، این همه بخاطر بلندای عزت و شوکت و بزرگداشت خداست!
هرگاه از این حالت به خود آیند، باکردارهای پاکیزه به سوی خدا رو می کنند و وجود خود را در شمار ستمکاران و خطاکاران به حساب می آورند، درحالی که از تقصیر و کوتاهی پاکند، اینان برای خدا به کردار اندک راضی نمی شوند، و عمل زیاد را برای او بسیار نمی شمارند، پیوسته به کار شایسته و عمل نیک مشغولند، اینان چنانند که هرگاه به ایشان بنگری، ترسان و هراسان در بیم و اضطراب به عبادت ایستاده اند،
ای گروه تازه کاران شما کجا و ایشان کجا...
برای ادامه ی متن به مفاتیح الجنان شیخ عباس قمی، در باب فضیلت روز اول شعبان رجوع کنید، ادامه این متن خواندنی است و فقط امروز فرصت است...
