کاش همه در ایران وضع اقتصادی خوبی پیدا کنند که دیگر این موضوع، برای برخی، عامل ندیدن هزاران رشد و پیشرفت کشور خودشان نشود.
امیدوارم همه به سطح عالی اقتصادی برسند تا بفهمند درد بشر رفاه مادی نیست صرفا. که اگر بود، همان ثروتمندها الان آرام گرفته بودند و هزینه های سنگین برای نابودی ایران وسط نمی گذاشتند.
هرگز فراموش نمی کنم مردی را که چند شرکت و خانه داشت و به بدترین شکل از مشکلات اقتصادی کشور حرف می زد و صدر و ذیل را زیر سوال می برد و از هیچ توهینی فروگذار نمی کرد و از اضافه وزن رنج می برد...
غرب، یعنی کشورهایی مثل آلمان و فرانسه و اسپانیا و انگلیس و آمریکای شمالی، با استعمار بلند مدت، کشورهای خودش را غرق در رفاه کرد. معنویت را حذف کرد، مادیات را جایگزین. و همین کشورها بدترین آمار را در وضعیت روحی روانی مردم و جوانان و زنانش دارد. بارها از سایت های خود این کشورها در کانال سند آورده ام. باز هم ارسال خواهم کرد.
نیاز اقتصادی و آرامش نشات گرفته از رفاه خوب است، اما انقدر قدرت ندارد که همه نیازهای انسان را با هم پاسخگو باشد. یک زندگی متوسط مادی برای زندگی در این دنیا کافیست. ما برای آرامش و لذت و تعالی به چیزهای دیگر هم نیاز داریم. اما رسانه به شکل نظام مند با ما کاری کرده که هم تصور غلط داشته باشیم، هم آرزوی غلط.
اگر غرب که نماد به چنگ آوردن مادیات و رفاه است آرام گرفته بود، برای من این همه سوال ایجاد نمیشد...
اما وقتی خبر می رسد یک پسر جوان در بهترین شرکت با بهترین درآمد، خودکشی می کند، و پدرش می‌گوید غمی نداشت. یا غرب پر می‌شود از کتبی که بحثش حقیقت معنای زندگی است، این علامت سوال در ذهنم ایجاد می شود. که پس چه کم داشت و چه کم دارند؟
