« اغلب انسان‌ها به تکنولوژی به عنوان یک رفیق قابل اعتماد می‌نگرند؛ به دو دلیل، نخست اینکه: تکنیک و صنعت زندگی را آسان‌تر، تمیزتر و طولانی‌تر می‌سازد. مگر از یک دوست و رفیق چه توقعی غیر از این‌ها می‌توان داشت؟
دوم اینکه: تکنیک از مدت‌ها قبل و از همان آغاز رابطه‌ای بسیار نزدیک و در عین حال انعطاف ناپذیر با فرهنگ داشته است.
به دلیل همین نزدیکی و اثرگذاری، بررسی تأثیر تکنولوژی در فرهنگ چندان ضروری به نظر نمی‌رسیده است. تکنیک در زمره آن گروه از دوستان است که اعتماد و متابعت ما را طلب می‌کند؛ و از آنجا که این دوست نعمت‌های بیشماری را به ما ارزانی می‌دارد، اغلب انسان‌ها به خواسته او تن داده و اعتماد به او و متابعت از او را پذیرفته‌اند.
اما چهره این دوست، بخش تاریکی نیز دارد؛ هدایای او مستلزم هزینه‌های سرسام آوری است. اگر بخواهیم خطرات آن را گوشزد کنیم باید بگوییم که رشد افسارگسیخته و غیرقابل کنترل تکنولوژی، تمام چشمه‌ها و کانون‌های لازم زندگی و حیات را نابود می‌سازد. تکنولوژی، مبانی اخلاقی را از فرهنگ زدوده و روابط روحی و روانی انسان‌ها را، که در حقیقت ارزش‌های حیات انسانی است، به گور می‌سپارد. به طور خلاصه: تکنولوژی برای ما هم دوست است، هم دشمن.
رسالت کتاب حاضر در این است که طی کوششی همه جانبه روشن کند که از چه موقع، چگونه و چرا تکنولوژی دشمن خطرناکی شده است...»
?برگرفته از پیشگفتار کتاب « تکنوپولی؛ تسلیم فرهنگ به تکنولوژی» نوشته نیل پستمن؛ جامعه شناس آمریکایی
