در هر سفر دوست عزیزی یک کتاب توشه راهم می کرد. یکبار این کتاب شد. آخرین نفس...
این کتاب، وصیت نامه چهل مردِ مرد است که جانشان را در سوریه تقدیم کردند که هم از حرم دفاع کرده باشند هم نگذارند دشمن از سد آهنین آنها بتواند عبور کند برای رسیدن به وطن... تا آخرین نفس...
باید این کتاب را بخوانید که امتداد خط وصیت نامه سربازان ایران در روزگار ۸ سال دفاع مقدس است.
متن زیر بخشی از وصیت نامه شهید حسین همدانی است:
«همسر عزیزم سفارش می کنم مثل گذشته بدهکار به انقلاب و نظام باشی نه طلبکار. قانع باش در مقابل کمبودها یا کم مهری ها، صبر داشته باش و مراقب باش فضاسازان تو را ناسپاس نکنند. عشق به ولایت فقیه و اطاعت کامل از ایشان سعادتمندی دنیا و آخرت را دارد.»
هرچه می خوام در شرح این چند خط، چیزی بنویسم، شرمندگی نمی گذارد...
یاد آن بانویی افتادم که برادرش و همسرش به شهادت رسیده بودند و باز مضطرب پیام داده بود که از خودم ناراضی هستم... در انجام وظایفم احساس کوتاهی می کنم...
