سالها پیش که تنها مرجع اطلاع از اخبار ناراحتکننده در کشور، صفحه حوادث روزنامهها بود. دوستی داشتم که میگفت پدرش طرفدار این صفحه است و این بندگان خدا را بیچاره کرده است.
میگفت: ترسها و نگرانی زیاد دارد. مدام از بدترین حوادث احتمالی میگوید. نمیگذارد پشت فرمان بنشینم. جایی بروم و کمی ساعت برگشتنم جابجا شود سخت مضطرب میشود...
چون در روزنامهها اخباری از حوادثی است که جرأت را از آدم میگیرد که نکند سر ما هم بیاید.
سالها از آن روزها که نه گوشی بود نه شبکههای اجتماعی میگذرد.
حالا که این شبکهها هم به گزارش لحظه به لحظه حوادث رایج پیوسته، کمکم سلامتی روان را از افراد بسیار بیشتری گرفته.
در همه جهان حوادثی به دست افراد جانی و بیمار و ناسالم رخ میدهد که حتی طرح آن با جزئیات در ظرفیت روح ما نیست. اما رخ میدهد.
مثل همین یک دو سال پیش که یک دختر ۱۲ ساله در فرانسه از مدرسه به خانه برنگشت و بعد او را توضیح نمیدهم که با چه وضعیتی و در کجا یافتند...
خیلی هم در فرانسه تیتر شد و خیلی همه وحشت کردند و همه فقط اظهار انزجار و تاسف میکردند که چنین بیمارانی در جامعه وجود دارند.
در کشور ما هم مثل همه کشورها همچنان صفحه حوادث باز است و روزانه وقایع تلخ رخ میدهد و از بسیاری ما خبردار هم نمیشویم. اما تفاوتی که امروز نسبت به گذشته ایجاد شده، این است که هر حادثهای که در آن بشود عواطف و احساسات عمومی را بیشتر جریحهدار کرد و به سمتی برد که به نظام و حکومت و کشور فشار بیاید، سراسری پوشش داده میشود. توسط چه کسانی؟
توسط کسانی که دستشان را باز گذاشتهاند که از هر حربهای علیه این کشور استفاده شود. چون یک شاخه از جنگی که سالهاست با ما ایرانیها که به قرار پیشگوییهای خودشان ابرقدرت جهان خواهیم شد، شروع کردهاند، جنگ روانیست...
و البته خداوند اراده کرده است که در نهایت مومنین به او، وارثان زمین خواهند شد. نه آنهایی که با رذالت قصد پیشبرد اهداف ظالمانه خود را دارند.
و تنها راه پیروزی از این بازی تکراری، بالابردن سطح آگاهی و علم و ایمان مردم است. چون خبر را یک نفر میسازد و هزاران نفر بیننده میشوند و یا بدون فکر نشر میدهند.
شاید کار سختی به نظر برسد اما مقلب القلوب خداست و ما باید فقط خالصانه و دلسوزانه تلاش کنیم.
✍🏻 تجارب و یادداشتهای یک ایرانی 🇮🇷 از فرانسه، هلند و ایران
@ninfrance
