قسمت اول
چیزی که باید در برخی از ما مردم تغییر کند. روحیه طلبکاری است.
گفتیم بسیاری از کسانی که مخالف با نظام حاکم شده‌اند و مثلا در انتخابات شرکت نمی‌کنند، مبتلا به مشکل و ضعف اقتصادی، که پررنگ‌ترین اعتراض امروزی است، نیستند و اتفاقا برخی بسیار دارا هستند و انگار اصلا هرچه داراتر، طلبکارتر...
انقلاب اسلامی به دست داراها شکل نگرفت و رهبری نشد. جمهوری اسلامی به دست داراها حفظ و حراست نشد و غالب پاس‌داران این مرز و بوم، از خانواده‌های دارا نبودند.
آنچه برایم پررنگ شده است موضوعی عمیق‌تر از بحث‌های سیاسی روز است.
جنس انقلاب ایران اصلا اقتصادی نبوده. یعنی مردم بخاطر مشکلات مالی، خون ندادند. چیزی مهم‌تر مردم آن زمان را غیرتی کرد و به حرکت واداشت و از بین رهبران متعدد شکل گرفته، رهبری یک عالم دینی را پسندید و انتخاب کرد.
جنس این انقلاب، دینی بوده. استقرار احکام الهی بر مردم و جامعه و سیاست و حکومت.
و جنس اعتراضات امروز که متاثر از رسانه‌های هدایت شده غربی است، باز هم اقتصادی نیست. چیزی دقیقا در رویارویی دین و ملزومات آن است.
درک این مسأله شکل تفکر ما را زمین تا آسمان نسبت به مسائل روز، تغییر می‌دهد.
برخی گفتند می‌شناسند افرادی که نارضایتی اقتصادی مانع رأی دادن ایشان شده. این گروه اصلا در جنگ امروز نقشی ندارند. اینها همان گروهی هستند که وقتی می‌گوییم رأی ندهی اعتبار کشور ضعیف و احتمال حمله به ما و جنگ زیاد می‌شود، می‌گوید: رأی نمی‌دهم اما اگر جنگ شد می‌جنگم...
نه. جنگ آخرالزمان، بین دو گروه خواهان دین و معنویت و هویت الهی بشر و خلاف آن است.
قسمت دوم
به هزار نشانه در کشور دو گروه از مردم را داریم. برخی از ما طلبکاریم. طلبکاریم که چرا این جمهوری اسلامی مشکل دارد. چرا همه را پول‌دار و بی‌درد و مرفه نکرده است هنوز...
اما گروه دیگری هستند که حس بدهکاری دارند مدام. می‌گویند جمهوری اسلامی به ما عزت داد. آبرو داد. قدرت داد. اسلام را زنده کرد. معنویت را احیا کرد. حیا و عفاف آورد. جوانان ما را از محیط‌های ناسالم به سمت اهداف متعالی کشاند. زنان ما را از جاهای نامناسب و دور از شان، به دانشگاه و تحقیق و مسئولیت‌های بزرگ کشاند. عمق فقر مادی معنوی را کاهش داد. مردم را از رعیت به سالار رساند. پس خودم و فرزندانم فدای جمهوری اسلامی.
این جمهوری اسلامی کیست؟
برخی مردم جمهوری اسلامی را تعدادی مسئول سیاسی و اقتصادی می‌دانند که خطا زیاد از آنان دیده شده پس ارزش حمایت و دفاع ندارد.
اما برخی مردم، جمهوری اسلامی را مردان و زنان زیادی می‌دانند که از همین در و همسایه‌شان برای اعتلای اسلام و ایران از جان و مال و آبرو می‌گذرند و همین ایران را از قعر جدول در ۴۰ سال در هر حوزه‌ای به صدر جدول در این کره خاکی رسانده اند.
برخی از ما مردم گوشه نشسته‌ایم و فقط خدمات می‌طلبیم. این می‌شود که یک خطا را هم نمی‌بخشیم. مثل وقتی هتل می‌رویم...
اما مردمانی در این سرزمین داریم که وطن را خانه خود می‌دانند که هرجایش هم عیب کند فقط درصدد رفع نقص برآیند. جایی برای طلبکاری نمی‌بینند.
پس یک بحث هم تفاوت ریشه‌ای نگاه به ماجراست. و اینکه تو در کدام گروه پرورش یافته باشی.
ادامه دارد...
