در آموزه‌ها به ما آموخته بودند که بخشیدن بخشی از مال به نیازمند، آثار و برکات خوبی در زندگی شما با عنایت خداوند مهربان دارد.
بخصوص قرض الحسنه. از بچگی می‌شنیدم که اگر به کسی نیازمند است در حد توان قرض بدهی، هنوز به دست او نرسیده انگار در دستان خداوند قرار داده‌‌ای و خداوند ضمانت کرده که مضاعف به تو برخواهد گرداند، به علاوه اینکه گناهانت هم بخشیده می‌شود.
حتی شنیده بودم که روایت داریم اگر مشکل مالی داشتید، صدقه دهید. یعنی حتی اگر پول کمی دارید از همان کم، بخشی را در راه خداوند به نیازمند بدهید، خداوند به این کار شما برکت خواهد داد و مشکل مالی شما را رفع خواهد کرد...
و این‌ها اعتقاد می‌خواهد و ایمان... ایمانی که محاسبات دنیایی توان درکش را ندارد.
یادم می‌آمد از صحبت‌های عالِمی که می‌فرمود: اگر ایمان هم نداری، لااقل - با عرض شرمندگی - خدا را امتحان کن...
سال‌های سال است که تجربه‌های خاصی از عمل به این توصیه‌ها و دستورات دارم. بارها و بارها حداقل مبلغی در حسابم مانده بوده و ناگهان نیازمندی پیگیر شده و من تمام ایمانم را جمع کرده‌ام و همان اندک را داده‌ام و حقیقتا جای آن و بیش از آن همیشه برگشته.
خاطرم هست به خداوند می‌گفتم: خدایا حسابم را هیچگاه خالی نکن با این نیت که اگر کسی به منِ بنده‌ات رو انداخت و کمک خواست شرمنده‌اش نشوم. قول می‌دهم از نداشتن پول نترسم و تقدیم بنده آبرومندت کنم...
امروز اما دیگر اتفاق بسیار شیرینی رخ داد. نرم‌افزاری قرآنی دارم که هر روز تصادفی یک آیه را روی صفحه گوشی‌ام ظاهر می‌کند. امروز در حال کار با گوشی بودم که ناگهان آیه قرض الحسنه در گوشی ظاهر شد. آیه را که خواندم یادم افتاد از کسی که یک میلیون تومان قرض الحسنه می‌خواست. سریع اقدام کردم و مبلغ را واریز کردم. به محض اینکه رسید پول را برای فرد مورد نظر ارسال کردم ناگهان پیامی برایم آمد! مبلغ ده میلیون تومان حق‌الزحمه کاری که کرده بودم به دستم رسید. واقعا این سرعت، این تقارن، این مضاعفی که تضمین کرده، متحیرم کرد. انقدر شیرین بود که گفتم با شما هم این حس و حال را به اشتراک بگذارم...
«اگر به خداوند قرضی نیکو بدهید، آن را برای شما چندبرابر می‌کند، و گناهان شما را می‌آمرزد، خداوند بسیار قدرشناس و بردبار است.»
سوره مبارکه تغابن/۱۷
بانک خداوند، تنها بانکی است که برای قرض الحسنه سود می‌دهد، بسیار مضاعف، آن هم نه سر ماه و سال، همان لحظه اگر بخواهد و تازه گناهان بندهٔ روسیاهش را هم قول داده می‌بخشد...
دوستش دارم. دینش و دستوراتش را دوست دارم. حقیقتا خوشا به حالمان که او را داریم و با همهٔ وجود به او احتیاج دارم.
