به گمانم اولین کتابی بود که خواندم در نوجوانی. اول دبیرستان. کتابی که تصادفی در کتابخانه پدر به چشمم خورد. خوب خاطرم هست که در نهایت پر از شور و غیرت و حماسه شده بودم و فکر می‌کردم باید «من» چه کنم؟ چگونه من هم می‌توانم برای اسلام و ایران و انقلاب منتهی به ظهور کاری کنم... یک احساس بزرگ شدنی بود و فاصله گرفتن از موضوعات بچه‌گانه و بیهوده و فکر کردن به مسائل مهم‌تر...
این همه سال گذشت و دوباره شهید محمد بروجردی با فیلم سینمایی «غریب» به سراغمان آمد که همه درس‌هایی که داده بود، برایمان تکرار کند...
وقت را از دست ندهید و خانوادگی و در امنیت... برای دیدن این فیلم به سینماهای جمهوری اسلامی ایران بروید.
هرچند فیلمی دردناک است اما دیدنش برای همه لازم است تا باطن شعارها و نمایش‌های امروز برخی آدمها که ظاهر زیبا دارد برای خیلی‌ها روشن شود...
آفرین به کارگردان، تهیه کننده و بازیگران این فیلم. شامل دعای ویژه شهدا قرار بگیرند ان شاء الله
