همیشه نام « حسن باقری» را با عنوان نخبه جنگ شنیده بودم.
بعد که عنوان «استراتژیست» هم به آن اضافه شد، خیلی بیشتر مشتاق شدم ایشان را به عنوان یک الگوی موفق و موثر، دقیق‌تر بشناسم.
وقتی حجم این کتاب را دیدم شوک شدم. چون شنیده بودم ایشان فقط دو سال و اندی در جبهه حضور داشته‌اند و کلا ۲۶ سال و اندی بر این کره خاکی زیسته‌اند و در همین جنگ تحمیلی به درجه رفیع شهادت رسیده‌اند.
کتاب را برداشتم و با خود به هلند آوردم...
وقتی شروع به خواندن مقدمه کتاب کردم، متوجه شدم این کتاب ۶۰۰ صفحه‌ای تازه جلد اول از زندگی ایشان است و دو جلد دیگر تقریبا با همین حجم به چاپ رسیده است.
متحیر شدم و متاثر. نهایت شنیده بودم یک عکاس خبرنگار بخاطر نبوغش از فرماندهان اطلاعات عملیات ایران می‌شود. اما وقتی کتاب را شروع کردم، دیدم شخصیتی بسیار عمیق‌تر از این حرف‌ها داشته و از سال‌ها قبل خود را پرورش داده بوده است. و من در تمام سال‌های تحصیل و آموزشم در مدرسه و دانشگاه، حتی یک جمله در معرفی چنین شخصیت جوانی از معلمان و اساتیدم نشنیده بودم. جملاتی که هویت ساز دانش‌آموزان می‌توانست بشود...
در مطالب بعدی نکاتی در این خصوص عرض می‌کنم.
