یک تصوری که برخی از مردم ایران در خصوص وضع اقتصادی مردم جهان دارند این است که مثلا وضع اقتصادی همه مردم مثلا در اروپا، هرکس می خواهد باشد، خوب رو به عالی است. در دنیای واقعی برای همه واقعا اینطور نیست. دلیل این مطلب هم این است که یک نکته را از ذهن دور نگه داشته اند.
مثلا می گویند مردم آنجا ماهی مثلا ۳۰۰۰ یورو درآمد دارند. بعد به تومان محاسبه می کنند که چه رقم درشتی می شود... ضمن اینکه اینطور نیست.، یعنی همه ۳۰۰۰ یورو درآمد ندارند. باید بدانند که سوال بعدی را از خود نمی پرسند که خرج زندگی چگونه است؟
به طور متوسط بیش از ۱۵۰۰ یورو هزینه اجاره خانه، و پول آب و برق و گاز می شود. حالا اضافه کنید هزینه بیمه اجباری ماهانه، هزینه درس و دانشگاه، هزینه اینترنت و خط تلفن همراه و مالیات های متنوع را.
حساب بانکی همه هم دست دولت است. یعنی مستقیم از حساب بانکی شما کسر می شود بدون اینکه به شما زحمت پرداخت دهند.
به همین دلیل است که غالبا زن و مرد و فرزند همه کار می کنند.
اما طبق معمول شما در فیلم ها و سریال ها خانه های آنچنانی و ماشین های آنچنانی می بینید یا همیشه یکی دوستی، همسایه ای، فامیلی دارد که وضع اقتصادی اش عالی است و آن را ملاک همه مردم قرار می دهد.
این نکته مهمی است.
اما صرف نظر از این، نکته دیگری است که در پست بعدی می گویم.
