یوم الله
💠 موسی را هم با معجزه‌هایمان فرستادیم و به او گفتیم: «قومت را از تاریکی های اعتقادی و اخلاقی به طرف نور معرفت و پاکی بیرون بکش و یوم الله (روزهای سرنوشت ساز) را به آن‌ها گوش زد کن. در آن روزها، برای هر که در سختی‌ها صبور باشد و در راحتی‌ها شکرگزار، عبرت‌های فراوانی هست.
... و مومنان در هر کاری فقط باید به خدا توکل کنند. و چرا به خدا توکل نکنیم؟ مگر نه اینکه او به راه‌های خوشبختی راهنمایی‌مان کرده است؟! البته در برابر اذیت شما صبر می‌کنیم. اهل توکل باید فقط به خدا توکل کنند.
آن بی‌دین‌ها پیامبرانشان را این طور تهدید می‌کردند: حتما از شهرمان بیرونتان می‌کنیم یا اینکه باید آیین ما را قبول کنید. خدا هم به پیامبران وحی می‌کرد: این بدکارها را قطعا نابود می‌کنیم و بعد از آن‌ها، شما را در آن سرزمین‌ها ساکن خواهیم کرد. این است پاداش کسانی که از رودرروشدن با من می‌ترسند و از تهدید‌هایم حساب می‌برند. پیامبران چنان برای پیروزی دعا کردند که هر زورگوی لج‌بازی ناامید شد... 💠
بخشی از آیات ۵ تا ۱۵ سوره مبارکه ابراهیم
پ.ن: برخی روزهای سرنوشت‌ساز (ایام الله) عبارت‌است از: روز پیروزی مسلمانان و شکست دشمنان، روز نزول عذاب الهی، روز ظهور یک پیامبر، روز هلاکت یک طاغوت گردنکش و خلاصه هر روزی که حق و عدالتی برپا و ظلم و بدعتی سرکوب شود، روز ویژه خداست.
در روزهای خاص واقعا جز قرآن خواندن هیچ کار دیگری قلب را جلا نمی‌دهد. همه‌ی روزها همین است و البته روزهای سخت و روزهای شیرین، اثری چند برابر دارد.
طبق همین آموزه‌ها می‌دانیم که تا بوده در طول تاریخ انسان‌هایی بوده‌اند که به دلیل بی‌خبری و بی‌دانشی، قدرت تشخیص حق و باطل را نداشته‌اند یا به دلیل محاصره شدن در میان تهاجم انواع اخبار و اطلاعات دروغ و باطل و ناقص، این قدرت را کامل از دست داده‌اند.
فرمان خداوند از روز نخست به پیامبران و اولیا خود و همه کسانی که خود را پیروان آیین ایشان می‌دانند این بوده است که به احسن وجه با مردم گفتگو کن و راه‌های شناخت حق و حقیقت و تمیز بین باطل را به آنان بیاموز. به بهترین شکل دلیل و استدلال بیاور و کمک کن قدرت فطری خود را بازیابند.
این روزها بیش از هر زمان به هر بهانه باید با اطرافیان، دوست و آشنا و فامیل صحبت کنید و دلایل این مصاف و رویارویی را توضیح دهید. لزوما هرچه برای شما روشن است برای عموم مردم روشن نیست. چون هرچند به نظر عصر آزادی اطلاعات است اما هر گروهی در محدوده‌ای از کانال‌ها و شبکه‌های ارتباطی محصور شده‌اند و از بیرون آن بی‌خبر مانده‌اند.
تا امروز هربار هر مدرسه‌ای رفته‌ام و برای دانش‌آموزان صحبت کرده‌ام، آخر این جمله را شنیده‌ام که بگویند: «تا امروز کسی اینها را به ما نگفته بود. ما نمی دانستیم!»...
✍️ مشاهدات، تجارب و یادداشت‌های یک ایرانی🇮🇷 در هلند، فرانسه و ایران
