چند وقت پیش حدیثی قدسی خواندم در کتاب علامه حُرّ عاملی که: خداوند دو جا به تعبیری خنده اش می‌گیرد... یکی، جایی که بخواهد یکی را عزیز کند و همهٔ دنیا جمع شوند که ذلیلش کنند. و یکی وقتی بخواهد کسی را ذلیل کند و همهٔ دنیا جمع شوند که عزیزش کنند...
در جریان اخیر ایران، رسما ناجوانمردانه، برخی از ایرانی‌های ساکن داخل و خارج به هر دری می‌زنند که به تصور خودشان ضربه اساسی بزنند. در حال رو زدن به هرکس و ناکسی هستند... به دشمنان ایران!. به کسانی که تا دیروز روحشان از وجود کشوری بنام ایران خبردار نبوده. و یا به کسانی که رسما اعلام کرده‌اند که بودجه سالانه دارند برای فروپاشی ایران. به کسانی که ذره ای هم ایران و ایرانی برایشان مهم نیست و هیچ دغدغه ای نسبت به ایران و مردمش ندارند. اصلا نمی دانند ایران کجاست. اصلا برایشان بی معنی ست رفتار این دست از ایرانی ها. خیلی از کارهایشان را دنبال کردم. واقعا رفتاری ضایع و دور از کلاس اجتماعی دارند. خیلی عجولانه و پرشتاب پیام می دهند. هشتک گذاری می کنند. به راحتی دروغ میسازند، بزرگ می کنند. خودشان باور می کنند. اینطور رو زدن به غریبه تازه نه با بیان اصل و حقیقت ماجرا که با دروغهای عجیب و غریبی ست که واقعا انسان احساس خجالت می کند...
بعد من فکر می کنم این حوادث چیز عجیب و جدید و متفاوتی نیست. در طول تاریخ هزاران بار حق و باطل به مصاف هم رفتند و مقابل هم قرار گرفتند. در ظاهر هم سپاه باطل بیش از سپاه حق بوده است. پر سرو صدا تر. پرجنجال تر. همان کف روی آب که قرآن می گوید باطل مانند کف روی آب است. و حق خود آب. به هیاهو و سر و صدایش توجه نکن. طبیعتا کف از بین می رود و آنچه می ماند خود آب است.
حضرت علی که به شهادت رسید تا زمان ششمین امام بعد ایشان مزار ایشان پنهان بود. چرا؟ چون توهین و تخریب می کردند. امام حسین که شهید شد، به حضرت زینب گفتند دیدی خدا با شما چه کرد و چه کسی شکست خورد و چه کسی پیروز شد؟ بعد هم در تاریخ هست که بارها مزار امام حسین را آب بستند و کامل زمین را شخم زدند و کشاورزی کردند که قبرها گم شوند... اما امروز را می بینیم... در این دنیایی که به سمت تمامی سبکهای گناه و آلودگی و بی دینی می رود گرایش انسانها به این والامقام ها هر سال گسترده تر می شود. و مراسماتی که در دایره یک گروه از شیعیان بود به گستردگی تمام مسلمانان شده و حتی با دین و خارج از دین، جهانی شده است. یعنی تا جایی که از سراسر جهان میلیونی به سمت او برای اربعینش حرکت می کنند... اربعین حسینی هنوز بایکوت خبری است در دنیا ولی هرکه آمار گرفته و محاسبه کرده اعلام کرده است که چنین تجمع و گردهمایی در جهان با این سبک خاص اصلا سابقه و شبیه ندارد.
تاریخ خوانی و آینده پژوهی به ما می گوید: «عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد». زمانی در جهان قرآن ها به آتش کشیده شد با هدف تظاهر به تنفر مردم از اسلام. اما ناگهان خبر رسید سرعت گرایش به اسلام در جهان بیشتر شده است. از خیلی از کسانی که مسلمان شدند پرسیدند: علت مسلمان شدن شما چه بود؟ گفتند: ما اصلا نمی دانستیم قرآن چی هست! وقتی این همه هیاهو در دنیا دیدیم گفتیم برویم این کتاب را بخوانیم ببینیم آخر چه گفته که انقدر مورد نفرت است و بعد با معارف عمیقی آشنا شدیم که هیچ جا سراغ نداشتیم و این باعث هدایت ما شد...
حالا من فکر می کنم احتمالا وقایعی در پیش است که باید اول ایران در جهان شناخته شود... بی شک خیلی ها تازه می پرسند ایران کجاست؟ ایرانیها چه کسانی هستند؟ رهبر ایران چه کسی است؟ داستان چیست؟ یعنی با این دروغ ها اول ایران را می شناسند ولی کم کم... با ایران واقعی آشنا می شوند.
پس به نظر لازم هست دنیا ما را بشناسد... چون اتفاقاتی جهانی در راه هست که ظاهرا محورش ایران خواهد بود... اتفاقی نجات بخش، مانند همان انفجار نور و البته با مقیاس جهانی. بخاطر همین باید بدانیم در این میان دنیا به کام کسانی که این توطئه را تئوریزه کردند پیش نخواهد رفت. قرن هاست سنت های الهی کاملا مشخص محقق و تکرار می شود. دود آتش این ناجوانمردی که به پا کردند در چشم تک تک این افراد خواهد رفت. در زندگی فردی و اجتماعی آن ها. اما خب آینده جهان در این خصوص در ادامه، هم دیدنی، هم شنیدنی و هم تجربه کردنی است... فقط چون در حصار زمان و مکانیم نیاز به صبر هست.
