در وجه تسمیه‌ی جامه‌دران در دهخدا آمده‌است: و این نوا‌را چنان نواخت که همه‌ی حضار از شور و شوق جامه‌های خود را بر تن دریدند. بنابراین آن را رهِ جامه‌دران نامیدند.
جامه‌دران یا خرقه‌بازی از عادات مردمانِ قدیم بوده، از شدت وجدِ حال یا اندوه:
چو گرگ افزون بود در چاره‌سازی
شبان را کرد باید خرقه‌بازی
در کتاب راغب اصفهانی، که تالیف هزار سال پیش است، آمده: از ابراهیم صوفی مارستانی پرسیدند: چه گویی در جامه پاره کردنِ بعضی صوفیان در وقت سماع؟ گفت: موسی برای بنی اسراییل قرائت میکرد، یکی از ایشان جامه پاره کرد.
حق تعالی با موسی گفت: به او بگو دلت را پاره کن نه جامه‌ات را.
