صفیر یا سوتک شامل دو قطعه فلزی است که بین آنها پارچه‌ای گذاشته شده و با نخ، محکم به هم بسته شده است. صفیر در اصطلاح به معنی سوت، بانگ و آوای پرندگان است که از آن بعنوان نازل صدای عروسک‌های سنتی در نمایش ایرانی استفاده می‌شود.
در نمایش عروسکی از صفیر، برای صدای مبارک استفاده می‌شود. صفیر را استاد خیمه شب‌بازی در دهان می‌گذارد و در آن می‌دمد تا صدای عروسک‌ها را به وجود آورد. از آنجایی که صدای عروسک با صفیر کمی نامشخص به نظر می‌رسد، مرشد صحبت‌های مبارک را برای تماشاگران ترجمه می‌کند.
صفیر حدودا یک سانتی‌متر عرض و تقریبا دو سانتی متر طول دارد. جنس ایده‌آل برای ساخت صفیر دو تکه ورق طلای نازک است، اما امروزه برای ساخت آن از صفحات برنجی و یا فلزات دیگر نیز استفاده می‌شود.
از مجله‌نَشریه: تئاتر- شماره‌اول| مَهتاب‌جعفری
