کنفرانس تغییرات آب و هوایی سازمان ملل متحد (کاپ 26) در حالی مسیر خود را طی می کند که زمین در مسیر گرمایش 2/7 درجه سانتی گراد قرار گرفته است و محدود شدن به میزان گرمایش 1/5 درصد نیازمند کاهش انتشار 45 درصد و تقریبا نصف انتشار کنونی تا سال 2030 است. این در حالی است که اگر همه تعهدات پاریس اجرایی شود ، در سال 2030، 16 درصد به میزان انتشار نسبت به سال 2010اضافه خواهد شد.
با این حال کشورها در گلاسکو همچنان تلاش می کنند که تا حد ممکن زیربار تعهدات سختگیرانه به نسبت رقبای اقتصادیشان بویژه در دوران پسا کرونا و بحرانهای اقتصادی نروند.
تعابیر بسیاری از سوی رهبران مختلف شده است ، از جمله بوریس جانسون که گفته است "یک دقیقه به نیمه شب روز قیامت باقی مانده است و ما باید همین الان اقدام کنیم.» و یا دبیرکل سازمان ملل که کاپ 26 را به "آخرین بهترین شانس " تعبیر کرده است
هفته اول کنفرانس با تعیین چشم انداز پیشرفت در اهداف تعیین شده ، تحلیل وضعیت موجود و برنامه ریزی برای آینده با تکیه بر همه ظرفیتها و اولویت گذاری بر موضوع سپری شد ، اما تقریبا دست اندرکاران می دانند که همه این اقدامات کافی نخواهد بود. با این رویکرد واقع گرایانه و هوشیارانه ، با آغاز همه اقدامات برای کاهش میزان انتشار کربن ، کاهش ذخیره کربن اتمسفر و اصلاح و بازطراحی راهبردها و فرایندها به سمت کربن صفر ، جهان خود را برای تاب آوری بیشتر در برابر تغییرات اقلیمی پیش رو آماده می کند .
اما چند چالش جدی در هفته اول کاپ 26 ، وجود داشت که خروجی های این کنفرانس را دچار ابهام می کند:
1. غایبین بزرگ در نشست رهبران !
ژائیر بولسونارو برزیل، رئیس جمهور بزرگترین کشور پرچم دار در جنگل زدایی جهان، محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان سعودی، دومین تولیدکننده بزرگ نفت جهان؛ ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، دومین تولیدکننده بزرگ گاز جهان و شی جین پینگ، رئیس جمهور چین ، بزرگترین مصرف کننده زغال سنگ و انتشار دهنده کربن
2. فشار غولهای بزرگ نفتی!
اکسون، شل و بریتیش پترولیوم در مقابل کاپ مقاومت می کنند.
3. ضمانت اجرایی تصمیمات بلندپروازانه
از سوی دیگر تحلیل گران این سوال را مطرح می کنند که چه تضمینی برای اجرای تصمیمات سریع اتخاذ شده وجود دارد و فرایند راستی آزمایی اقدامات چگونه تعریف می شود؟
4. پرداخت غرامت به کشورهای ضعیف و یا بسیار آسیب دیده از تغییرات اقلیمی
یکی از بزرگترین چالشها این است که بسیاری از کشورها بوِیژه در سطح ضعیف و در حال توسعه ، می گویند که بدلیل انتشار بسیار بالا و خودخواهانه کشورهای پیشرفته صنعتی ، دچار عواقب ناشبی از گرم شدن زمین و تغییرات اقلیمی شده اند و این خسارتی است که باید توسط کشورهای پیشرفته به آنان پرداخت گردد.
5. فعالان محیط زیست دنیا ، کاپ 26 را به "سبزشویی" متهم کرده اند که علی رغم شعارهای بسیار الهام بخش رهبران دنیا هنوز کاهش انتشار را به میزان قابل دستیابی به ظرفیت 1/5درجه بصورت جدی دنبال نمی کند.
