استارلینک در حال کار بر روی فناوری خدمات اینترنت ماهواره ای است که برای دهه‌ها وجود داشته است اما هرگز به جریان اصلی تبدیل نشد. یک سیستم ماهواره‌ای که از سیگنال‌های رادیویی از طریق فضای خالی برای انتقال داده‌های اینترنتی به جای استفاده از فناوری کابلی مانند فیبر نوری استفاده می‌کند.
مدت‌ها است که سیستم و زیرساخت ارتباطات از طریق کابل شبکه، کابل فیبرنوری و تجهیزاتی مثل مودم و روتر صورت می‌گیرد اما با پیشرفت روزافزون علم، ابزارآلات و امکاناتT این ساختار در حال تغییر است. استارلینک یکی از پیشروترین نمونه‌های این ساختار است.
ایستگاه‌های زمینی سیگنال‌هایی را به ماهواره‌های در حال گردش ارسال می‌کنند، که به نوبه خود داده‌ها را به کاربران Starlink در زمین ارسال می‌کنند. هر ماهواره در صورت فلکی استارلینک 573 پوند وزن دارد و بدنه ای صاف دارد. موشک فالکون 9 اسپیس ایکس می تواند تا 60 ماهواره را حمل کند.
هدف استارلینک ایجاد یک اینترنت پرسرعت در فضا است که دسترسی به اینترنت را در زمین آسان تر می کند. چالش ایجاد یک شبکه جهانی در فضای بیرونی چالش کوچکی نیست، به ویژه از آنجایی که تاخیر کم یک نیاز اصلی است.
اسپیس ایکس یک صورت فلکی متشکل از تقریباً 42000 ماهواره به اندازه تبلت را در مدار پایین زمین برای پاسخگویی به این تقاضا پیشنهاد کرده است. ماهواره های مینیاتوری به نام CubeSats معمولا در مدار پایین زمین استفاده می شوند.
بر اساس اعلام شرکت ارائه دهنده، سیستم شبکه ماهواره ای اسپیس ایکس از نظر تئوری قادر به ارائه سرعت اینترنت 150 مگابیت بر ثانیه در هر نقطه از کره زمین است. تنها چیزی که مشتری نیاز دارد یک منظره واضح از آسمان است.
این سرعت ماهواره استارلینک در حالی است که در کشور ما طبق آخرین گزارشات، ۲۸.۴۹ مگابیت‌برثانیه و میانه سرعت آپلود ۱۰.۱۴ مگابیت بر ثانیه است.
به طور کلی اینترنت ماهواره ای استارلینک یک شبکه اینترنتی جهانی است و محدود به منطقه جغرافیایی خاصی از خدمات نیست. با کمک این سیستم جدید، سرعت انتقال اطلاعات بین 50 تا 150 مگابیت بر ثانیه و زمان پاسخگویی نیز حدود 20 تا 40 میلی ثانیه خواهد بود.
منبع: تجارت نیوز
