کویت را می توان یکی از مهمترین و تاثیرگذارترین کشورهای منطقه و حوزه خلیج فارس بدانیم که از اقتصاد خوبی در منطقه و جهان برخوردار است. دینار کویت معمولا در رده با ارزش ترین پول های ملی در جهان است و چند برابر دلار ارزش دارد! ارزش پول ملی نسبت به دلار را فقط ما ایرانی ها می توانیم با گوشت و جان درک کنیم! وقتی می گوییم ارزش اقتصادی دینار کویت چند برابر دلار است، عملا می توان حدس زد با اقتصادی رو به رو هستیم که می تواند کارهای بسیاری انجام دهد. همین دلیل برای تجار کشورهای جهان برای حمل میوه خشک و صادرات به کویت کافی است.
کویت توانسته با اقتصاد مبتنی بر فروش نفت و گاز ثبات اقتصادی خوبی به دست بیاورد، تورم سالیانه این کشور چیزی حدود 1.5 تا دو درصد است، اما این تمام داستان نیست، بهتر است کمی بیشتر با کویت آشنا شویم.
کویت، کشور آرزوها!
هر تاجری قبل از حمل میوه خشک به کویت یا هر کشور دیگر باید نسبت به وضعیت اقتصادی و اجتماعی آن کشور اطلاعات کاملی داشته باشد و بداند که این کشور چه بازارهایی را می تواند برای او ایجاد کند و رقبای اصلی در این بازارها کدام کشورها هستند.
به طور کلی کویت درست مانند بسیاری از کشورهای حوزه خلیج فارس وسعت کمی دارد اما این وسعت کم باعث نشده است که تاثیرگذاری خودش را در منطقه و جهان از دست بدهد. به طور کلی آب و هوای کویت نسبت به سایر کشورهای حوزه خلیج فارس بیشتر شبیه به آب و هوای عربستان است. از این رو درصدی از خاک این کشور عملا غیر قابل کشت و زرع و در کلام ساده تر بیابان است!
همین موضوع به خوبی می تواند به ما نشان بدهد که بسیاری از بخش های حمل میوه خشک به کویت مربوط به صنایع غذایی و کشاورزی خواهد بود و این می تواند بازار خوبی برای تاجران در این زمینه محسوب شود، در واقع تنها کمتر از یک درصد محصولات تولید شده در کویت به کشاورزی و محصولات غذایی مرتبط است که بیشترین آن را محصولات دریایی تشکیل می دهد. پس عملا با کمی اغراق می توان گفت که کویت از نظر غذایی به طور کامل یک مصرف کننده در جهان محسوب می شود و بازار خوبی برای انواع صادرکنندگان این حوزه ایجاد کرده است.
از طرف دیگر کویت همیشه در مسیر پیشرفت قرار داشته است. پس به جز غذا به انواع کالاهای دیگر در حوزه های مختلف نیز نیاز دارد. به خصوص این که نزدیک به 40 درصد جمعیت این کشور را مهاجرین تشکیل داده اند، این نشان می دهد نیاز به داشتن انواع امکانات مدرن شهری از مهمترین نیازهای کشور کویت و از دلایل محکم برای حمل میوه خشک به کویت است.
از طرف دیگر در سال های گذشته کویت سرمایه گذاری های زیادی در بخش جذب توریست انجام داده است تا اقتصاد یک جانبه نفتی کمی شکسته شود، اما صنعت گردشگری نیز نیازهای خودش را دارد و این خود یعنی ایجاد یک بازر جدید در کویت برای تاجران باهوش!
به طور کلی ایران تا قبل از سال 2010 عملا هیچ صادراتی به این کشور نداشته است و صادرات ایران به کویت از آن سال شروع شده است! شاید تعجب کنید اما گویا ایران تا زمانی که درگیر تحریم های نفتی و عدم توانایی فروش نفت در دنیا نشده بود هیچ نگاهی به اقتصاد غیر نفتی نداشته است. این در حالی است که طبق آمار ایران و آمریکا در دهه 50 بزرگ ترین شرکای تجاری در کویت محسوب می شدند. البته در آن زمان کویت هنوز به طور کامل شکل نگرفته بود و جمعیت آن بیشتر روستا نشین بودند. اما با این حال نیاز به صنایع غذایی و آشامیدنی وجود داشت.
اما از سال 2010 ایران کم کم شروع به صادرات و حمل میوه خشک به کویت در حوزه کشاورزی می کند، از آن سال کم کم ایران به عنوان یک صادرکننده جزء در بازارهای امارات عرض اندام می کند، در سال 2018 با یک رشد چند درصدی ایران می تواند بخش بزرگی از بازار محصولات کشاورزی کویت را برای خود کند.
به واقع ایران نسبت به بازار خوبی که در کنار خود دارد کاملا بی اهمیت است. کویت تقریبا به هرچیزی که فکرش را بکنید نیاز دارد. این کشور صنایع مادر ندارد و تنها قادر است بخشی از سیمان خود را تولید کند که اتفاقا در این زمینه نیز واردات قوی دارد. این موضوعی است که تاجران آمریکایی و چینی به خوبی از آن استفاده می کنند.
حمل میوه خشک به کویت از چند روش
به طور کلی مزیت واقعی که برای تاجران ایرانی در حمل میوه خشک به کویت وجود دارد، مسلما نزدیکی به کویت است. این موجب می شود که هزینه حمل میوه خشک به کویت چند برابر کاهش پیدا کند. این در حالی است که تاجران چینی و آمریکایی باید هزینه عبور از دریاهای آزاد را بپردازند و چند هفته را روی آب ها سر کنند! اما سواحل ایران و کویت به اندازه ای نزدیک هستند که شما اگر در ساحل ایران بایستید می توانید چراغ های ساحل کویت را با چشم غیر مسلح ببینید. این یعنی عملا فاصله بین این سواحل بسیار کم است و این می تواند موقعیتی عالی برای حمل دریایی به کویت ایجاد کند.
تاجران ایرانی می توانند با تکیه بر همین مزیت کم کم بازارهای کویت را از چنگ چین و آمریکا با هزینه پایین تر خارج کنند. از طرف دیگر تاجران ایرانی می توانند از طریق زمینی نیز اقدام به حمل میوه خشک به کویت کنند. برای این کار می توان از مرز جنوبی کشور عراق استفاده کرد و وارد خاک کویت شد. اما با این وجود همچنان راه دریایی برای حمل میوه خشک به کویت اولویت بالاتری دارد.
پایان سخن
به طور کلی کویت به عنوان یکی از کشورهای اقتصادی منطقه و کشوری که با ایران روابط صلح آمیزی دارد می تواند گزینه مناسبی برای تقویت بنیه تجاری و اقتصادی کشور محسوب شود. نگاه یک طرفه به فروش نفت باعث شده است که ایران عملا صادرات غیر نفتی چندانی نداشته باشد و همین موضوع ایران را از بازارهای جذابی مانند بازار کویت محروم کرده است. اما به هر حال هیچوقت دیر نیست. بازارهای امروز کویت می تواند موقعیت مناسبی برای تاجران ایرانی محسوب شود. به خصوص این که تفاهم نامه های بین المللی خوبی میان ایران و کویت امضا شده است تا مسائل گمرکی و مالیاتی در این تجارت کمتر اذیت کننده باشد.
تاجران ایرانی باید از این موقعیت استفاده کنند و به عنوان شریک سوم تجاری در بازارهای اقتصادی کویت خودشان را نشان بدهند. به هر حال تجربه ثابت کرده است اگر بخواهیم به امید فروش نفت بمانیم، دیر یا زود به فروپاشی اقتصادی می رسیم. این یک پیش بینی واقعی است!
یکی از شرکت های مطرح صادرکننده میوه خشک به کویت ، شرکت میوه خشک نرگسیان می باشد.
