این مطلب کوتاه برداشت من از کتاب "درمان شوپنهاور" است.
درمان شوپنهاور اثر دیگری از اروین دیالوم نویسنده ، روان‌پزشک و استاد بازنشسته دانشگاه استنفورد است. سبک مورداستفاده و ابتکاری دیالوم در مطرح کردن و پرداختن به مسائل روان‌شناختی و روان‌درمانی همچون کتاب قبلی او با عنوان وقتی نیچه گریست در این کتاب نیز ادامه پیداکرده است.
در این کتاب اروین دیالوم سعی کرده تا با کمک فلسفه شوپنهاور بحران‌های روان‌شناختی مختلفی را حل کند. به‌این‌ترتیب که با استفاده از ادبیات داستان نویسی و در خلال اتفاقاتی که در یک گروه‌درمانی میافتد از نگاه فلسفی شوپنهاور به مقوله زندگی، موجودیت انسان، ارتباطات انسانی و نگاه خاص او به مرگ برای حل مسائل روان‌شناختی اعضاء گروه کمک می‌گیرد. نویسنده بامهارت بسیار توانسته با خلق یک گروه با بافت متفاوت شخصیتی و جنسیتی و روحیات و مشکلات متفاوت زمینه مناسبی برای پرداختن به طیف گسترده‌ای از مشکلات روان‌درمانی را پدید آورد.
شخصیت هر یک از آن‌ها، کشمکش‌هایی که در زندگی شخصی و مشترک خوددارند و مسائلی که در اثر حضور در گروه هفتگی با همدیگر پیدا می‌کنند، در بسیاری از ما و یا اطرافیان ما به‌خوبی قابل‌لمس و مشاهده است و باعث می‌شود تا خواننده به پاسخ بسیاری از سؤالات خود برسد.به این خاطر مشتاقم که این کتاب را در دسته کتابهای self-help بدانم.
نویسنده رسالت دیگر یعنی معرفی آرتور شوپنهاور فیلسوف برجسته و مطرح آلمانی که به گفته نویسنده و گواه بسیاری از فلاسفه مهم‌ترین و تأثیرگذارترین فیلسوف پس از افلاطون بوده است را به‌خوبی انجام می‌دهد.کتاب یک‌فصل در میان به معرفی و بررسی سیر زندگی شوپنهاور از زمان تولد تا زمان مرگ پرداخته و در حد وسع کتاب همه ابعاد شخصیتی این فیلسوف نامی را آشکار کرده است.خانواده، دوران کودکی، چگونگی ورود به دنیای فلسفه،دوران میان‌سالی، کتب و درنهایت مرگ شوپنهاور در خلال فصول مرتبط با زندگی شوپنهاور بررسی می‌شود.
انزوا، مردم‌گریزی و نگاه غیر ابدی به زندگی و موجودیت انسان از دیدگاه شوپنهاور برای من بسیار جالب و تازه است.
اگر بخواهم قسمتی از جملات قابل‌تأمل کتاب را در اینجا بیاورم انتخاب سختی دارم. پس به همین پاراگراف کوچک بسنده می‌کنم.
زندگی را می‌توان به تکه پارچه گلدوزی شده‌ای تشبیه کرد.هر کس در نیمه نخست عمر، به تماشای رویه آن می‌نشیند و در نیمه دوم، پشت آن را می‌نگرد. پشتش چندان زیبا نیست ولی آموزنده‌تر است زیرا بیننده را قادر می‌سازد ببیند که چگونه رشته‌های نخ به‌هم‌پیوسته‌اند.
