"وقتی نیچه گریست آمیزه‌ای است از واقعیت و خیال، جلوه‌ای از عشق، تقدیر و اراده در وین خردگرای سده‌ی نوزدهم و در آستانه زایش دانش روانشناسی. فردریش نیچه بزرگ‌ترین فیلسوف اروپا، یوزف برویر، از پایه‌گذاران روانکاوی و دانشجوی پزشکی جوانی به نام زیگموند فروید، همه اجزایی هستند که در ساختار رمان درهم‌تنیده می‌شوند تا حماسه‌ی فراموش ناشدنی رابطه‌ی خیالی میان بیماری خارق‌العاده و درمانگری استثنایی را بیافرینند".
این کتاب به قلم "اروین د.یالوم" و ترجمه قابل‌تحسین دکتر سپیده حبیب-روانپزشک- فارسی ترجمه‌شده است. یادداشت‌های ایشان به درک عبارات و مفاهیم پزشکی که در کتاب آمده کمک زیادی کرده و هر آنچه نگاشته شده برای خواننده غیرتخصصی نیز به‌سادگی قابل‌فهم است.
داستان پرپیچ تاب زندگی یکی از بزرگ‌ترین فلاسفه تاریخ فردریش نیچه و همراهی او با دکتر برویر ، پدیدآورنده یکی از بهترین رمان‌های آموزشی شده است.
رابطه خاص بیمار درمانگر از یکسو و شخصیت تأمل‌برانگیز نیچه در کنار دکتر برویر به‌عنوان انسانی که قدم در بحران چهل‌سالگی نهاده، پاسخگوی بسیاری از سؤالات ناگفته ذهنی است. پرداختن به موضوع ناامیدی، کشمکش انسان با قضاوت انتخاب‌هایش و نگاهش به دریچه وهم‌آلود مرگ به بهترین شکل ممکن انجام‌شده است.
آموزه‌های روانکاوی که در ابتدای زایش خود در اروپا و به دست زیگموند فروید و با کمک دکتر یوزف برویر به‌صورت تجربی-آکادمیک بر روی چند بیمار شروع‌شده، آغازی است بر آنچه انسان امروز از دستاورد غنی آن خود را بهره‌مند کرده و برای همیشه علم روانشناسی را مدیون این دو –دکتر برویر و زیگموند فروید- کرده است.
