امسال توفیق داشتیم کنفرانس وب و موبایل ایران را در ۷ شهر برگزار کنیم، کاری بسیار دشوار ولی شیرین.
این روزها حرف زدن از امید کار سختی است که انگار کسی دیگر جرات بیان آن را ندارد. اما آیا واقعا کسی هم حال شنیدنش را هم ندارد ؟ ساکت بنشینیم و همدیگر را نگاه کنیم، کار درست می شود ؟
این وسط تکلیف آن دسته از استارتاپ های شهرستانی که در سالهای گذشته با هزاران امید و آرزو در محیط کوچک شهر خود اقدام به راه اندازی کسب و کار نموده اند چه میشود؟
او که دائم به کسب و کارهای بزرگ در تهران نگاه می کند و دوست دارد خود را شبیه آنان کند!او که با ده ها وعده درست و غلط اندک جانی گرفته تا برای دوستانش شغل ایجاد کند! او که گوشش پر شده از "ما حمایت می‌کنیم"دولتی ها ! او که ...
شاید بگوییم ما در به وجود آمدن مشکلات و موانع امروز او نقشی نداشته ایم، اما می توانیم کمی حواسمان به او هم باشد. می توانیم دلداری اش بدهیم و بگوییم صبر کن ما کنارت هستیم.
می توانیم یک خسته نباشید خشک و خالی مهمانش کنیم. اینها از دست دولت ها بر نمی آید اینها حرف دل است و گفتنش دل بزرگ و همراه می خواهد.
کنفرانس وب و موبایل ایران در شهرستانها با همین نگاه و در سالی پر از نامیدی و اتفاقات ناگوار آغاز شد و انشاالله این روند در سال های آینده با قدرت ادامه خواهد داشت هر چند شاید در این مسیر سنگ هم بخوریم سوخت هم کم بیاوریم، اما با اتکا به نفس گرم اکوسیستم آنلاین شهر های ایران این راه را خواهیم رفت. در تجربه اول هفت شهر به شخصه درس‌های زیادی از دوستان پرتلاش در شهرها گرفتم که در فرصت‌های آتی آن را بیان خواهم هم کرد.
با آغوش باز خود و همکاران را مستحق نقد سازنده و یاری در این مسیر می بینم و دست همکاری به سوی اکوسیستم بزرگ کسب و کارهای آنلاین ایران دراز می کنیم و با افتخار فریاد میزنیم :
#ایران_فقط _تهران _نیست
