الان نزدیک به 1 سال میشه که کرونا با ما داره زندگی میکنه و باعث شده نه بتونیم مهمونی بریم نه سفری توی برنامه خودمون داشته باشیم (هرچند فکر کنم فقط خانواده من این مورد رو رعایت کرد). خلاصه که خدا از این کرونا نگذره که زندگی هممون رو مختل کرده و نمیذاره زندگی عادیمون رو از سر بگیریم. امیدوارم بعد از اتمام پویش #روایتگر_باش همه چی بهتر بشه.
شاید جالب باشه بدونید که من برادر کوچیکتر دارم که اتفاقا دانش آموزه و وقتی کرونا اومد مجبور شد کلاس های مجازی رو شرکت بکنه و باعث شد من بهش کمک کنم و نرم افزار ادوبی کانکت رو بهش یاد بدم (هرچند الان بهتر از من بلده این نرم افزار رو) بماند که صداهای کلاس هاش و جر و بحث های کلاس روی اعصابم بود چون اتاقش بغل اتاق منه.
این به کنار تازه پدر منم معلم هست و همه کلاساش مجازی شد و تبدیل شد به قوز بالا قوز و یه صدای دیگه هم اضافه شد. البته اون اوایل همه کارها و مشاغل داستانی داشت و منم مجبور بودم اون مدت خونه بمونم.
به طور حتم می گویم که کاملا شانس آوردم چون چند روز بعد از دفاع پایان نامه ارشدم همه جا تعطیل شد وگرنه الان هنوز دفاع نکرده بودم و هنوز درگیرش بودم.
از یه طرف اصلا اجازه نمی دادم خانوادم برای خرید بیرون برن و همه کارهای بیرون از خونه رو خودم انجام می دادم و از یه طرف توی خونه کلی کار نکرده بود که دلم میخواست انجام بدم (از دیدن فیلم های ندیده بگیرین یا خوندن کتاب های کتابخونه خودم و گوش کردن به لیست پادکست هام و حتی شرکت توی برخی از کلاس های دانش افزایی و...)
من طرفدار پروپا قرص پادکست بودم و هستم و داخل اپ CastBox لیستی از بهترین پادکست ها با موضوعات مختلف رو دارم که بسته به مودم اونارو به ترتیب گوش میدم (از مباحث علمی و رشته ای مانند اقتصادی و بازاریابی که به رشته ام ربط داشت بگیرین تا داستانی مثل چنل بی و... حتی پادکست های آموزش زبان انگلیسی.)
ولی مشکلی که وجود داشت من به تازگی با خرابی هدفون مواجه شدم و اتفاقا تولدم در ایام کرونا بود (17 اسفتد) و برادرم برای اولین بار بود که برای من هدفون رو از دیجی کالا خرید هرچند که خودم از هدست بی سیم استفاده می کردم ولی خب اندکی سخت بود.
به هرحال هرجور بود من تونستم با هدفون کادویی برادرم به دنیایی از اطلاعات و هیجان دست پیدا کنم و عمده وقت خودم رو با اون سپری کنم.
جدید ترین تجربه آموزشی من البته به لطف کرونا برگزاری کلاس مجازی زبانم بود که باعث شد برای اولین بار این مدل کلاس رو هم تجربه کنم و از قضا بسیار جذاب بود و متد کلاس به سمت Free Discussion رفت و به جرات میگم سطح مکالمه منو به طور چشمگیری افزایش داد هرچند برخی اوقات سرعت اینترنت و قطعی اتصال مشکل ایجاد کرد ولی در کل تجربه ای لذت بخش بود و باعث شد بعد از مدت ها از اپ Skype گوشی و لپ تاپم استفاده کنم (مرسی کرونا بابت این لطف!!!)
خیلی دلم میخواست فرصت اینو داشته باشم که توی کورس های آموزشی که فرصتش رو هیچ وقت به دست نمی آوردم شرکت کنم. به لطف کرونا این مهم محقق شد و برخی سایت ها و پلتفرم ها که رایگان کردن و تونستم تا جای ممکن ثبت نام کنم و توشون شرکت کنم.
کلی هم اتفاقا مفید بودن و یه سری هم که تخفیف های خوبی گذاشته بودن و بازم به جیب ما دانشجوها نگاه کردن و هزینه رو کاهش داده بودن که خونه بمونیم و کیف کنیم با این دوره های آموزشی.
درسته که از شرایط عادی به دوریم چه اوایل که اصلا نمیتونستیم از خونه بیرون بریم و سرکر هم که تعطیل بود و همه از این بیماری وحشت کرده بودن و از همه مهم تر نمی تونستیم عزیزانمون رو ببینیم و دورهمی بذاریم ولی به لطف تکنولوژی تونستیم تا حدی این روال رو تغییر بدیم.
با واتس آپ و اسکایپ می تونستیم با خانواده و عزیزان خودمون دیدار مجازی برقرار کنیم و حتی به درد کلاس های مجازی و شرکت توی کورس های آموزشی هم خورد. (هرچند گوگل سرویس هایی مثل Google Meet رو ارائه کرد ولی چندان برای ایرانی ها جذاب و مفید نبود)
با دنیای پادکست بیشتر آشنا شدیم و اپ های گوش دادن به پادکست داخل گوشی ها بیشتر شد.
پس از قدیم گفتن داخل هر شری میتونیم یه خیری پیدا کنیم اینم یه مدلش بود ولی امیدوارم که زودتر این شر از بین بره و بتونیم روال بهتر زندگی رو ادامه بدیم.
#روایتگر_باش
