ویرگول
ورودثبت نام
امید مجابی (یک اجایلیست)
امید مجابی (یک اجایلیست)
خواندن ۳ دقیقه·۴ سال پیش

اسطوره ای به نام مصاحبه فنی

یک انگاره غلط در جلسات مصاحبه فنی وجود دارد و بعضا زیاد مشاهده می‌شود: اینکه میزان تجربه و تخصص فردی در حوزه‌ای را می‌توان با سئوال و جواب کردن محض از او ارزیابی کرد. ممکن است بتوان کلیتی از موضوعات مورد توجه را با پرسش‌گری از مصاحبه‌شونده مورد تجزیه و تحلیل قرار داد اما اصطلاحا پیله کردن به عمق مفاهیم برای درک میزان تجربه فرد قطعا کار اشتباهی است. خصوصا در صنعت نرم‌افزار که شتاب تحولات تکنولوژیکی به قدری سریع است که در کمتر از هر دو یا سه سال بدنه دانش این حوزه چندبرابر می‌شود و بسیاری از تکنولوژی‌ها و روش‌های نه چندان قدیمی هم منقضی شده و داشتن دانش عمیق در آنها نقطه اتکایی برای سنجش میزان تجربه کاری نیست. به عنوان مثال در بحث مالتی‌تردینگ در برنامه‌نویسی در تکنولوژی جاوا آن درک عمیق از چرخه حیات یک Thread (که در گذشته به دلیل آزادی عمل بی حد و حصر برنامه‌نویس در کار با Threadها اهمیت داشت) امروزه در بسیاری از موارد چندان فایده‌ای ندارد چون اکیدا توصیه شده برای حفظ کارایی برنامه تا جایی که می‌توان از این دستکاری‌ها و فراخوانی متدهای متعدد پرهیز کرد. آن وقت مصاحبه‌کننده‌ای را در نظر بگیرید که در یک مصاحبه فنی اینجا وارد جزئیات بیشتر می‌شود و رگباری از سئوالات مرتبط با این متدها و فلسفه آنها و پیامد آنها را در مصاحبه مورد توجه قرار می‌دهد. من معتقدم هدف باید یک چیز باشد و آن درک میزان آگاهی مصاحبه‌شونده از بحث مالتی‌تردینگ اما این هدف در لابلای بحث‌های فرسایشی کم کم فراموش می‌شود و جای خود را به مچ‌گیری از استدلال‌های طرفین می‌دهد! به نظر می‌رسد یک دلیل مهم برای علاقه مصاحبه‌کنندگان به این شیوه پرسش‌گری این باشد که این افراد عمری را در این هزارتوهای تکنولوژیکی طاقت‌فرسا به سر برده‌اند و هنوز نتوانسته‌اند با این واقعیت کنار بیایند که قاعده طبیعت این است که نسل‌های بعدی (در این مثال برنامه‌نویسان بعدی) همیشه بهتر و قوی‌تر خواهند بود وقتی به سن و تجربه ایشان برسند و بدون آنکه لازم باشد راه و روشی ایشان رفته‌اند را در پیش بگیرند. این نوع مصاحبه‌کنندگان دائما در حال تکرار یک مدل مکتب‌خانه‌ای کهنه و منسوخ شده‌ای هستند که یک فلسفه ساده دارد: برای استاد شدن باید شاگردی کنی و غیر از این راهی وجود ندارد و غیره و غیره! من معتقدم الگوی درست و قابل اتکا برای مصاحبه‌های فنی این است: هر سئوالی که فردی با یک جستجوی ساده در اینترنت می‌تواند در کمتر از 10-15 دقیقه پاسخ صحیح آن و جزئیات مربوطه را پیدا کند را به هیچ عنوان نباید پرسید و یا نباید خیلی عمیق روی آن وارد شد چون جلسات مصاحبه فنی محل کاوش میزان عمق جستجوی افراد و مطالعه آکادمیک ایشان نیست. بلکه فلسفه وجودی آن آشنا شدن با نحوه تجزیه و تحلیل مصاحبه شونده از مسائلی است که در دنیای کسب و کار وجود دارد و این شیوه تجزیه و تحلیل مسائل است که از جنس تجربه و تخصص است و نمی‌توان با جستجو و مطالعه آن را به دست آورده و ادعا کرد.

این نوشته پیشتر در شبکه اجتماعی لینکدین نگارنده هم منتشر شده است:
https://www.linkedin.com/pulse/technical-interview-myth-omid-mojabi

مصاحبهمصاحبه فنیاسطوره های نرم افزاری
اسکرام مستر/ اجایل کوچ
شاید از این پست‌ها خوشتان بیاید