با افزایش حجم معاملات و پیچیده‌تر شدن انتظارات مشتری، فشار بر میزهای معاملاتی برای بهبود عملکرد اجرایی به طور پیوسته در حال افزایش است. معامله‌گران اکنون بیشتر از قبل به الگو تریدینگ و خودکارسازی روی آورده‌اند تا بتوانند انواع جریانات مالی خود را مدیریت کنند. در این مقاله به این سوال پاسخ می‌دهیم که الگو تریدینگ چگونه وارد بازار مالی شد؟
قبل از اینکه الگو تریدینگ رواج پیدا کند، اتفاقات زیادی در بازارهای مالی رخ داد تا راه برای ورود آن هموار شود که برخی از مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از:
ریچارد دنچیان یک تاجر آمریکایی است که شرکت فیوچرز را راه اندازی کرد؛ یک صندوق کالای عمومی که بازارهای آتی را معامله می‌کند. این صندوق اولین صندوقی بود که از مجموعه‌ای از قوانین از پیش تعیین شده برای تولید سیگنال‌های خرید و فروش واقعی استفاده کرد. این صندوق از یک سیستم ریاضی مبتنی بر میانگین‌های متحرک قیمت‌های بازار کالا استفاده می‌کرد. از آنجا که هیچ اینترنتی برای حمایت از آن وجود نداشت، توسعه‌دهندگان مجبور بودند به صورت دستی بازارها را با استفاده از داده‌های نوارهای تیک دار ترسیم کنند. با سیستم مبتنی بر قانون خود، این را می‌توان به عنوان اولین تلاش برای خودکار کردن معاملات در نظر گرفت.
مارکویتز برای پرداختن به مسئله انتخاب پرتفولیو و تبدیل آن به مبنای نظریه پورتفولیوی مدرن یا MPT، امور مالی محاسباتی را معرفی کرد که در سال ۱۹۵۲ در مجله امور مالی به چاپ رسید. مارکویتز به عنوان پدر تحلیل کمی شناخته می‌شود.
مدیران صندوق سرمایه‌گذاری اد تورپ و مایکل گودکین با هری مارکوویتز برای ایجاد سیستمی که از رایانه برای معاملات آربیتراژ استفاده کند، همکاری کردند. با معرفی رایانه‌های شخصی در اواخر دهه ۱۹۷۰ و اوایل دهه ۱۹۸۰، بسیاری از برنامه‌های کاربردی مالی محاسباتی توسعه یافتند و روش‌های پردازش سیگنال مانند تجزیه و تحلیل سری‌های زمانی و بهینه‌سازی رایج شدند.
سیستم داده بازار (MDS I) برای ارائه مظنه‌های خودکار در سال ۱۹۶۵ راه‌اندازی شد. موفقیت MDS I منجر به توسعه MDS-II شد که سه برابر بهتر از MDSI بود. MDSII در جولای ۱۹۷۲ به طور کامل عملیاتی شد.
معرفی اینستی‌نت سرمایه‌گذاران نهادی بزرگ را قادر ساخت تا اوراق بهادار صورتی یا اوراق بهادار بیش از حد حساب شده را مستقیما با یکدیگر در یک مجموعه الکترونیکی مبادله کنند؛ این موضوع اینستی‌نت را به رقیب بزرگ NYSE تبدیل کرد.
نزدک در سال ۱۹۷۱ برای ارائه معاملات کاملاً خودکار خارج از بورس (OTC) تشکیل شد. نزدک که در ابتدا فقط قیمت‌ها را ارائه می‌کرد، بعداً شروع به ارائه معاملات الکترونیکی کرد و اولین شرکتی بود که معاملات آنلاین را ارائه داد.
سیستم معاملاتی بین بازار نزدک (ITS) تغییر دهنده بزرگ بازی بود. این شبکه که توسط شرکت خودکارسازی صنعت اوراق بهادار (SIAC) مدیریت می‌شود، این شبکه که توسط شرکت اتوماسیون صنعت اوراق بهادار (SIAC) مدیریت می‌شود، یک شبکه الکترونیکی است که کف معاملات بورس‌های مختلف را به هم متصل می‌کند و امکان ارتباط و داد و ستد بین آن‌ها را فراهم می‌کند. با این شبکه، هر کارگزار در کف یک بورس اوراق بهادار می‌تواند به تغییرات قیمت در لحظه پاسخ دهد.
فناوری‌های رنسانس یک صندوق کمی است که توسط جیم سیمونز تأسیس شد. این صندوق از مدل‌های ریاضی برای پیش‌بینی نوسانات قیمت ابزارهای مالی با استفاده از سیستم الگو تریدینگ ۱۰ میلیارد دلاری بلک باکس استفاده کرد. در واقع، تنها از تحلیل کمی برای انتخاب معاملات جهت ورود استفاده می‌کند.
اینتراکتیو بروکرز که توسط توماس پیترفای در سال ۱۹۹۳ تاسیس شد، پیشگام در معاملات دیجیتال بود. این شرکت فناوری که تیمبر هیل (اولین کامپیوتر دستی برای معامله) برای شبکه الکترونیکی و خدمات اجرایی معاملاتی به مشتریان توسعه داد را رواج داد. توماس پیترفای، قبل از تاسیس اینتراکتیو بروکرز، در سال ۱۹۸۷، اولین سیستم الگو تریدینگ کاملاً خودکار را ایجاد کرد که از یک رایانه IBM استفاده می‌کرد که می‌توانست داده‌ها را از یک پایانه متصل به نزدک استخراج کند و معاملات را کاملاً خودکار انجام دهد.
شبکه ارتباط الکترونیکی (ECN) در سال ۱۹۹۶ راه اندازی شد. این شبکه به معامله‌گران این امکان را می‌دهد که اطلاعات سهام را از طریق یک فید الکترونیکی دریافت کنند. در واقع این شبکه به طور مداوم اطلاعات مربوط به قیمت و حجم اجرا را ارائه می‌دهد.
