میگن زمانی میتونی به درمان یک بیماری بپردازی که اول نسبت به اون بیماری شناخت پیدا کنی وبعد با استفاده از تکنیک های شناخته شده علمی و تجربی نسبت به درمانش اقدام کنی
شاید خیلی از ماها امروز معترف به وجود ضعف های فکر، فرهنگی و اخلاقی تو جامعه مون باشیم. ضعف هایی که شاید ریشه ی خیلی هاشون توی نحوه تفکّر و جهانب بینیف عادت فرهنگی، باورها و عاداتمون داشته باشه. تغییر عادات و باورها امر غیر ممکنی نیست، شاید اولش درد داشته باشه، شاید پس از رهایی از باورها و عادات غلط یه مدّت طول بکشه تا بتونیم از لحاظ روحی و روانی دوباره رو پاهامون بیاستیم و عادات و باورهای جدید و مفید و سالم و سازنده پیدا کنیم، جهان بینی ای جدید پیدا کنیم.
همه ی این ها رو گفتم که به این سوال بپردازم:
آیا این احتمال وجود نداره که ما تعاریف و داستان ها و روایاتی که در مورد شخصیت های تاریخی و مذهبی شنیده ایم تحریف شده، اضافه شده و دراماتیک شده بشان؟ قصه پردازی هایی که به سفارش حکومت های وقت و با توجه به میل انسان به شنیدن قص های قشنگ و شخصیت های کامل صورت گرفته باشه؟
مثلاً خیلی قصه ها راجع بع سجایای اخلاقی حضرت علی شنیدیم ولی آیا این احتمال وجود نداره که این روایات بعداً نوشته شده باشه و حقیقت نداشته باشن؟ چرا این رو میگم؟ چون روایاتی بد در مورد ایشون هم داریم. مثلاً ماجرای کردن زدن یک روزه و سایر روایاتی که کسانی دیگه شاید بهتر از من بدونن.
یا مثلاً در مورد امام حسین، مستند تاریخی وجود داره که ایشون موقع حمله اعراب به ایران در لشکر عمر بودند. خوب سوال پیش میاد که ایشون توی اون لشکر مشغول به چه کاری بودند؟
