باز سال جدید داره فرا میرسه و اون تعارفات (با عرض معذرت) مزخرف و تکراری همیشگی روانه میشه
"ایشالله که سال جدید سال پر خیر و برکتی باشه"
"ایشالله، ایشالله"
"ایشالله سالی باشه پر از پول و سالمتی و موفقیت"
...
عین هر سال عین این حرف ها رو می شنوی و هیچ تغییری هم نه تو خودت نه تو دیگران مشاهده نمی کنی، تنها چیزی که میبینی "تکرار و تکرار و تکرار" ئه. مردمی که همه منتظر هم اند، مردمی که عمر تلف می کنند. مردمی که مثل کودکان منتظر اند دیگران برای آن ها معجزه کنند.
دو ماه میگذره و بعد از اون وارد فاز "چه قدر هوا گرم شده" میشیم. بعدش "اعتراض به دولت به خاطر قطع برق و عدم مدیریت مناسب آب و برق"، بعدش پاییز شروع میشه و حرف هایی از این دست "جوونی نکردیم (چون تو تابستون نتونستیم عشششششق و حال! کنیم"، بعد یه سری اعتراض به حکومت، بعد دوباره آلودگی هوا، بعدم دو باره یه سری صبر کردن تا شروع سال جدید
