شاید شنیده باشید که به یه نفر لقب "چریک پیر" رو اطلاق می کنن، یا فلان کس رو منتقد نظام و شخصی شجاع معرفی می کنن که دو دوره زندان رفته (الان هم زندانه). بعضی ها هستند که این افراد رو افرادی بسیار شجاع و فداکار اطلاق می کنن. اما واقعیت قضیه به نظر من به کلی چیز دیگه ایه. به نظر من همون طور که خیلی ها تو زندگی عادی شون از سوی حکومت دارای حقوق ویژه هستند تو زندان هم میتونن این حقوق ویژه رو داشته باشن. حتی اون شخص دومی که در ابتدا گفتم یکبار در جایی گفته بود که "زندان انفرادی ای که رفته بود حالتی سوئیت مانند داشت". آیا کسانی رو نمی تونیم تصور کنیم که بدون زحمت توی زندان زندگی ای پادشاهانه داشته باشند و هر وقت که خواسته باشن مرخصی شون رو برن؟ شاید خیلی ها حتی آرزوی همچین زندگی ای رو داشته باشن
"زندگی ای بدون نیاز به کار کردن با هزینه حکومت هر روز بخوری و بخوابی و مطالعه ات رو داشته باشی و قهرمان ملی هم تصور بشوی اما در عمل همکار و وسیله سیستم ظلم باشی که هرگاه که لازم بود از تو و حرف هایت برای فرونشاندن اعتراضات و مطالبات از کل سیستم استفاده کنند"
