یکی از وسایلی کاربردی که کمک های شایانی به صنعت کشاورزی و کشاورزان کرده است دروگر میباشد.از انواع دروگر ها برای قطع کردن ساقه ها با تیغه های که دارند از نیروی ضربه ای استفاده میکنند. این دستگاه دارای تیغه هایی می باشد که بر خلاف یکدیگر حرکت کرده و به همین دلیل عمل برش را به راحتی انجام میدهد.
یکی از قدیمی ترین انواع دروگر ها مدل شانه ای میباشد که یکی از مزایای آن ها این است که به تراکتور هم متصل شوند و بسیار می توانن در کارهای مختلف کشاورزی به ما کمک کنند. این دروگر از اجزای متفاوتی تشکل شده است. اجزای این دروگرعبارت اند از:
شانه برش که قسمت اصلی دروگر میباشد ( عملکردش همانند تعدادی قیچی در برش عمل می کنند )
توجه : از این شانه ها در ادوات دیگری همانند ساقه کوب ها و کمباین نیز استفاده می شود.
همانطور که قبلا عنوان کردیم یکی از ویژگی انوع دروگر ها قابلیت اتصال به تراکتور است که بر این اساس به مدل های مختلفی تقسیم بندی میشوند:
دروگر وسط سوار: یکی از انواع دروگر ها در صورتی قابل اتصال به تراکتورها هستند که تراکتور مورد نظر دارای فاصله محوری بیشتری نسبت به سایر تراکتور ها داشته باشند.
عقب سوار: این نوع دروگر ها هم به اتصال 3 نقطه ای تراکتور ها متصل میشود و تمام وزن آن بر روی تراکتور بوده و در صورت تغییر مسیر حرکت تراکتور دروگر نیز تغییر جهت میدهد.نیمه سوار: این نوع دروگر ها به بازو های 3 نقطه ای تراکتورها متصل میشوند ولی بخشی از وزن آن ها بروی یکی از چرخ هایشان میباشد.
دروگر های کششی: این نوع دروگر ها دارای دو چرخ هستند که تمام وزن بر روی آن ها میباشد. این نوع نوع دارای قدرت مانور خوبی میباشند و به راحتی انحنای زمین کشاورزی را دنبال میکنند.
دروگر های دوار: دروگر های های دوار دارای یک تیغه میباشد که از جنس فلز و یا پلاستیک میباشد و در صفحه ای عمودی یا افقی می چرخند. از این نوع دروگر برای قطع علف های هرز، بوته های کوتاه و ... استفاده میشود و امکان این را دارد که در جلوی تراکتور نصب شوند.
دروگرهای خودگردان: این دروگرها به صورت مستقل و با قدرتی که از موتور خود می گیرند کار می کنند. در واقع سیستم انتقال حرکت در دروگرهای خودگردان، نیروی موتور را به تیغه و چرخ ها منتقل می کند.یکی از پرفروش ترین دروگرهای خودگردان، این دروگرها دارای مدل های سه چرخ و چهار چرخ هستند. زارعان و کشاورزان بر اساس حجم عملیات زراعی و کشاورزی خود می توانند یکی از این مدل ها را انتخاب کنند.
دروگر نیمه سوار: این مدل دارای یک یا دو چرخ بوده که در عقب تراکتور متصل می گردد. چرخ ها باعث می شوند. تراکتور وزن دروگر را راحت تر حمل نماید. اتصال و جدا سازی از تراکتور در این مدل بسیار راحت است.
دروگرهای دوار بشقابی : با اتصال سه‌نقطه به تراکتور متصل میشوند و با نیروی محور تواندهی کار میکنند و شامل چهار تا شش بشقاب چرخنده‌ی افقی کم‌قطر هستند که جفت‌جفت تیغه‌هایشان برخلاف جهت هم می‌چرخد. حرکت دروگر بشقابی شباهت زیادی به داس ها دارد، این دستگاه را می توانید در پشت و قسمت سمت راست تراکتور نصب کنید. سرعت بالا در این تجهیز باعث از بین رفتن یا پودر شدن علوفه می شود. برای همین بهتر است در محصولاتی مانند یونجه این دستگاه مورد استفاده قرار نگیرد. بشقاب های این دستگاه به صورت جفتی در خلاف جهت هم کار می کنند که معمولا تعداد آن ها 4 تا 6 است.
دروگرهای دوار استوانه‌ای : تا حدودی شبیه به دروگر بشقابی میباشند با این تفاوت که به نیروی بیشتری برای هر متر عرض برش (۲۵ تا ۳۰ قوه اسب) نیاز دارند. این دروگرها دو یا سه بشقاب با قطر زیاد دارند که تیغه‌هایش در قیاس با نوع بشقابی با سرعت کمتری می‌چرخند.
دروگرهای چکشی (یا عمودی) : دارای یک گردنده یا روتور افقی هستند. بر روی این گردنده چهار ردیف تیغه‌های چکشی به صورت عمودی اما آزاد و معلق قرار گرفته که با سرعت و خلاف جهت چرخ‌های تراکتور می‌چرخند. این چکش‌ها با چرخش گردنده با نیروی گریز از مرکز به صورت عمودی قرار می‌گیرند اما چنانچه به مانعی برخورد کنند به سمت عقب تا می‌خورند.
دروگر های خود گردان
دروگر خودگردان بر خلاف انواع دروگر های قبل از نیروی تراکتور استفاده نمی کنند، بلکه دارای توان مستقل بوده و عملیات برش را انجام می دهد. دروگر های خودگردان با انتقال نیروی موتور به تیغه باعث چرخش آن ها می شوند و دارای انواع زیر است:
دروگر های دو چرخ: یکی از انواع دروگرها این مدل است که در باغات و مزارع که دارای مساحت کم هستند، استفاده می کنند. دروگر دو چرخ دارای دو بخش مهم به نام موتور واحد برش می باشد.
دروگر های سه یا چهار چرخ: از این نوع در مزارع و باغاتی که امکان استفاده از تراکتور در آنان وجود ندارد استفاده می کنند. سرعت در دروگر سه و چهار چرخ برابر با 5 تا 8 کیلومتر در ساعت است. لازم به ذکر است که سرعت در مدل های سه چرخ با مدل چهار چرخ متفاوت است. اجزای مهم در دروگر های 3 و 4 چرخ، گیربکس، دنده و قدرت موتور است.
دروگر صندلی دار: این مدل برای راحتی اپراتور و جلوگیری از خستگی فرد طراحی شده است. با اضافه شدن این امکانات به دروگر باعث می شود مدت زمانی بیشتر از آن استفاده شود.
تقسیم بندی دروگر ها براساس نوع سوخت
انواع دروگر ها از نظر نوع سوخت به دو دسته بنزینی و دیزلی تقسیم می شوند.
دروگر بنزینی: این مدل همان طور که از اسمش مشخص است، از سوخت بنزین برای کار کرد استفاده می نماید. توان آن بین 5 الی 15 اسب بخار است. که در انواع زمین های برنج، گندم، جو کاربرد دارد.
دروگر دیزلی: این مدل در زمین های بزرگ زراعی کاربرد دارد. سوخت آن از گازوئیل بوده، که در دو مدل استارتی و هندلی به بازار عرضه شده است.
