فیشینگ نوعی از جرایم سایبری است که شامل تکنیک های کلاهبرداری برای فریب افراد و به دست آوردن اطلاعات حساس آنها مانند نام کاربری، رمز عبور، جزئیات کارت اعتباری یا سایر اطلاعات شخصی است. هدف اصلی فیشینگ فریب قربانیان است تا با میل خود اطلاعات محرمانه خود را ارائه دهند، که سپس می تواند برای اهداف مخرب، از جمله سرقت هویت، کلاهبرداری مالی، یا دسترسی غیرمجاز به حساب ها استفاده شود.
جرم فیشینگ شامل چندین عنصر است:
فریب: مجرمان فیشینگ از تاکتیک های فریبنده مختلفی استفاده می کنند تا قابل اعتماد و مشروع جلوه کنند. آنها اغلب از طریق ایمیل، وب‌سایت یا تماس‌های تلفنی، سازمان‌ها یا افراد معتبر را جعل می‌کنند و احساس امنیت کاذبی ایجاد می‌کنند.
دستکاری: فیشرها با سوء استفاده از روانشناسی، احساسات و آسیب پذیری های انسانی، قربانیان را دستکاری می کنند. آنها احساس فوریت، ترس یا کنجکاوی را ایجاد می کنند تا افراد را وادار به انجام اقدامات فوری کنند، مانند کلیک کردن بر روی یک پیوند مخرب یا ارائه اطلاعات حساس.
دسترسی غیرمجاز: هدف فیشینگ دسترسی غیرمجاز به حساب‌های شخصی، سیستم‌های مالی یا داده‌های محرمانه است. مجرمان با فریب دادن قربانیان به افشای اعتبار ورود به سیستم یا سایر اطلاعات حساس خود، می توانند حساب های آنلاین، منابع مالی یا حتی شبکه های شرکتی افراد را به خطر بیاندازند.
استفاده غیرقانونی از اطلاعات: هنگامی که فیشر اطلاعات شخصی یا مالی قربانیان را به دست آورد، می تواند از آن برای فعالیت های کلاهبرداری مختلف سوء استفاده کند. این ممکن است شامل تراکنش های غیرمجاز، سرقت هویت، فروش داده های سرقت شده در بازار سیاه یا استفاده از آن برای انجام جرایم سایبری بیشتر باشد.
فیشینگ یک جرم کیفری جدی است و در اکثر حوزه های قضایی غیرقانونی است. سازمان‌های مجری قانون و سازمان‌های امنیت سایبری فعالانه برای شناسایی و دستگیری عاملان فیشینگ تلاش می‌کنند. برای افراد و سازمان‌ها بسیار مهم است که از تکنیک‌های فیشینگ آگاه باشند، اقدامات امنیتی را اجرا کنند و نحوه شناسایی و جلوگیری از قربانی شدن در چنین کلاهبرداری‌هایی را آموزش دهند.
