قرارداد هوشمند توافقی بین دو نفر به شکل کدهای کامپیوتری است. این قرارداد بر روی بلاک چین راه اندازی می‌شود و غیر قابل فسخ یا تغییر است زیرا تمام اطلاعات مربوط به آن بر روی پایگاه دادهٔ عمومی شبکه بایگانی می‌شود. تراکنش‌های صورت گرفته در قرارداد هوشمند توسط بلاک چین پردازش می‌شوند به گونه‌ای که آن‌ها بدون نیاز به حضور اشخاص ثالث به مقصد ارسال می‌شوند.
تراکنش‌ها تنها زمانی که شرایط و ضوابط از پیش تعیین شدهٔ قرارداد فراهم شود فعال می‌شوند. به طور مثال اگر در قراردادی پیش از اینکه صورت بگیرد، در آن قید شده باشد که تنها با پرداخت ۱۰۰ دلار این کتاب فروخته می‌شود، آنگاه تا زمانی که این مبلغ پرداخت نشود قرارداد فعال نخواهد شد.
یک دستگاه فروش خودکار را تصور کنید. اگر پیتر بخواهد از آن شیرینی بخرد باید پول کافی برای خرید آن داشته باشد، در غیر این صورت نمی‌تواند از دستگاه شیرینی دریافت کند. یک قرارداد هوشمند در این دستگاه اینگونه عمل خواهد کرد:
اگر پیتر یک دلار درون دستگاه قرار دهد، آنگاه دستگاه فروش به صورت خودکار به پیتر شیرینی می‌دهد. به محض اینکه تراکنش انجام شد، یعنی دستگاه پول را دریافت کرد و شیرینی را به پیتر تحویل داد، آنگاه پیتر دیگر نمی‌تواند معامله را فسخ کند. از این رو به چنین تراکنش‌هایی "فاقد نیاز به اعتماد" می‌گویند.
این بدان معناست که برای انجام تراکنش نیازی به حضور افراد قابل اعتماد در شبکه نیست زیرا در صورت فراهم نبودن شرایط لازم، تراکنش انجام نخواهد شد. حالا تصور کنید چنین فرایندی همیشگی باشد و هیچگاه آفلاین نشود.
اما نوشتن قرارداد هوشمند نیازمند دانش زبان برنامه نویسی سالدیتی است که پلتفرم متن باز توکن ساز به شما این اجازه را میده که نوع شبکه مثلا ERC20 یا BEP20 و قرارداد هوشمندتان را انتخاب کنید و با والت متاماسک خودتون آن را در شبکه بلاکچین مستقر کنید.
