بعضی وقتا یادمون میره...
بعضی وقتا یادمون میره که شاید داریم توی رویامون زندگی میکنیم...
بعضی وقتا یادمون میره که شاید جایی که الان هستیم یه روز یه رویا بوده برامون..
بعضی وقتااا یادمون میره که کجاییم ؟ بعضی وقتا یادمون میره که چیکارکردیم و چیشد؟
بعضی وقتا خودمون رو دستِ کم میگیریم.
بعضی وقتا یادمون میره که چه بلندپروازی ها وچه اهداف و چه رویاهایی داشتیم و قرار بود و قرار هست که بهشون برسیم.
اما بعضی وقتا هم فقط یه تلنگر نیاز داریم!
ولی گاهی خودمونم نمیدونیم داریم چیکارمیکنیم ، و واقعا تلنگر میخوایم...
اما گاهی وقتا هم حال ادامه دادنو نداریم دیگه ! من دیگه بریدم!
اره ،هیچوقت توی روزنوشت ها و هیچوقت توی متن های خودم نیومدم اعتراف کنم که بریدم و خسته شدم و ..
حتی در نا امید ترین وضعیت ، برای انرژی دادن به خودمم که شده سعی کردم اخر روزنوشتهام قضیه رو ببرم به سمت مثبت و بگم اره بابا من قوی ام و من درستش میکنم و حل میشه و این چیزا برامن کاری نیست و درستشون میکنم. ولی خب میخوام اعتراف کنم که موندم توش حاجی!
من الان توی رویامم ولی الان که چی؟ الان چیکارکنم؟ چرا هیچی اونی که میخوام نیست؟ چرا بدتر بی انگیزه شدم و چرا مسخ شدم و حتی نمیتونم تکون بخورم ؟چرا نمیتونم از فرصتی که در اختیارمه استفاده کنم حتی!
اصلا چرا اینارو اینجا نوشتم؟
