اسکلت انسان توانایی قابل توجهی در بازسازی خود پس از آسیب دارد. این قدرت خود ترمیمی منحصر به فرد را شاید فقط در کبد انسان بزرگسال بتوان دید. استخوان‌ها با شکل‌ها، اندازه‌ها و مقاومت‌های مختلف درست مطابق شکل قبل از آسیب دیدگی خود احیا می‌شوند.البته گاهی شرایط برای ترمیم خود به خودی استخوان فراهم نیست. به همین دلیل پزشکان با تکنیک‌هایی سعی در کمک به بهبود شکستگی می‌کند. روش‌هایی مانند ثابت نگه داشتن استخوان با گچ یا آتل. اما جدید‌ترین روش گرافت استخوان یا پیوند استخوان است.
اسکلت انسان توانایی قابل توجهی در بازسازی خود پس از آسیب دارد. این قدرت خود ترمیمی منحصر به فرد را شاید فقط در کبد انسان بزرگسال بتوان دید. استخوان‌ها با شکل‌ها، اندازه‌ها و مقاومت‌های مختلف درست مطابق شکل قبل از آسیب دیدگی خود احیا می‌شوند.
البته گاهی شرایط برای ترمیم خود به خودی استخوان فراهم نیست. به همین دلیل پزشکان با تکنیک‌هایی سعی در کمک به بهبود شکستگی می‌کند. روش‌هایی مانند ثابت نگه داشتن استخوان با گچ یا آتل. اما جدید‌ترین روش گرافت استخوان یا پیوند استخوان است.
اسکلت بدن از ماتریکس استخوانی که تشکیل شده است که به مقاومت استخوان‌ها کمک می‌کند. درون ماتریکس سلول‌های استخوانی زنده قرار دارند که باعث ایجاد و پایداری آن خواهند شد. سلول‌های موجود در این ماتریکس در صورت لزوم می‌توانند به ترمیم و بهبود استخوان کمک کنند.
وقتی استخوان‌ها آسیب می‌بینند سلول‌ها شروع به بازسازی استخوان می‌کنند. اگر میزان آسیب دیدگی جزئی باشد خود ترمیمی به راحتی انجام می‌شود. ولی در شرایط خاص ممکن است امکان خود ترمیمی به تنهایی وجود نداشته باشد مثلا اگر بخش بزرگی از استخوان شکسته شود بهبودی بدون گرافت استخوان امکان‌پذیر نیست.
گرافت استخوان یا پیوند استخوان نوعی جراحی برای رفع مشکلات استخوان‌ها یا مفاصل است. این عمل هم به رشد استخوان در اطراف ایمپلنت‌های کاشته شده (مثل زانوی تعویض شده) کمک می‌کند و هم باعث ثبات ساختاری ناحیه آسیب دیده استخوان شده و بهبودی را تسریع می‌کند.
در پیوند استخوان ممکن است قسمت پیوندی از استخوان‌های خود شخص (استخوان لگن، پاها یا دنده‌های) یا فردی اهدا کننده گرفته شود و یا کاملا مصنوعی باشد.
از پیوند استخوان در موارد زیر استفاده می‌شود.
پیوند استخوان یا پودر استخوان ارتوپدی با ایجاد استخوان جدید به بهبود کامل آن کمک می‌کند. فن‌آوری‌های مختلفی برای گرافت استخوان وجود دارد که تفاوت بین آنها در مواد سازنده و کاربردهایشان است.
به طور کلی پیوند استخوان به شکل بیولوژیکی (طبیعی) یا مصنوعی انجام می‌شود.
در صورتی که ماده پیوندی ساخته شده توسط انسان باشد به آنها گرافت مصنوعی یا استخوان مصنوعی گفته می‌شود. این مواد حجم استخوان به کار برده شده در پیوند را افزایش می‌دهند.پیوندهای مصنوعی به راحتی در دسترس هستند و به طور گسترده‌ای در جراحی‌ها استفاده می‌شود. از طرفی چون از بدن انسان گرفته نشده‌اند، خطر انتقال بیماری در آنها وجود ندارد.اما با وجود مزایایی که دارند، آنها به تنهایی پروتئین‌هایی که سلول‌های استخوان را تحریک به بازسازی کنند، ندارند و باید در کنار مواد طبیعی استفاده شوند. گرافت‌های مصنوعی توانایی محدودی در بهبود آسیب‌های بزرگ دارند و معمولا بخشی از آن برای سال‌ها در بدن فرد گیرنده پیوند باقی می‌ماند.پیوندهای مصنوعی بر اساس مواد سازنده خود انواع مختلفی دارند.
