شرایط استخدامی بخش خصوصی وضعیت عجیبی پیدا کرده، در توییتر و لینکداین و جاهای دیگه شاهد آگهی های استخدامی هستیم، برنامه نویسی که باید جوان و ساعی باشد در عین حال باید دهها ویژگی که هرکدوم تخصص جداگانه ای هستند و نیاز به چندیدن سال تجربه دارند رو همزمان داشته باشه، یا مثلا مدیر پروژه و یا فروش که باید دستی در شیوه های تبلیغات، گوشه چشمی به شبکه های اجتماعی، روانشناسی مصرف کننده و آشنایی با دهها رشته جانبی هم داشته باشه. متاسفانه روز به روز به تعداد این نوع آگهی های استخدام اضافه هم شده.
در آخر هم تنها با ذکر یه آدرس ایمیل برروی دامنه های جیمیل یا یاهو درخواست شده رزومه ارسال بشه و تمام! نه توضیحی که ما کی هستیم، رویکردمون چیه، تاحالا چند تا پروژه موفق داشتیم… هیچی!
شاید از نظر خیلی ها مشکلی وجود نداشته باشه، اما از نظر من دست کم این مشکلات وجود داره…
نخست: امروزه رشته ها به شدت تخصصی شده، مثل چند صد سال پیش نیست که کسی در ریاضیات، فیزیک و نجوم عالم باشه و درنهایت موسیقیدان هم باشه، الان تخصص ها مویرگی شده، کسی نمی تونه در همه چیز مخصص باشه. حتی در تخصص هایی که به ظاهر مشابه هستند مواردی پیدا میشه که هرکدومشون زمان زیادی نیاز داره تا یاد گرفته بشن چه برسه به اینکه کسی در اونها متخصص بشه.
دوم: در حالت خوشبینانه این دسته از کارفرماها از این واقعیات بی خبر هست و دید درستی نداره، در نهایت با استخدام آدمی که دانش سطحی داره هم به خودش و هم به اون فرد آسیب میزنند و باعث بروز مشکل در کسب و کار خودشون میشن، اما دلیل دیگه میتونه ارزش ندادن به تخصص ها باشه و اینکه بجای استخدام چند کارشناس برای هر رشته تنها از یک کارشناس برای همه استفاده کنند و در هزینه ها صرفه جویی بکنن. من بعید میدونم کسی واقعا در همه موارد تخصص داشته باشه راضی باشه از همه تخصص هاش استفاده کنه و وقت صرف جایی بکنه و تنها حقوق یک نفر رو بگیره!
سوم: کارفرما باید بدونه یادگیری برای اون فرد هزینه داشته و باید برای بهرمند شدن از اون یادگیری هزینه مناسب رو پرداخت کنه چراکه در نهایت سود این هزینه به مجموعه خودش بر میگیرده، نیروهای با سواد، دلسوز که خودشون رو جزئی از مجموعه میدونن و برای رشد و پیشرفتش هرکاری میکنن، کار کردن در چنینی جایی رو باعث افتخار خودشون می دونن.
چهارم: همونطور که کارفرما نیاز داره و حق داره از مشخصات کامل جویای کار با خبر باشه، قطعا و بدون شک فرد جویای کار هم باید در مورد کارفرما بدونه تا بتونه تصمیم درست بگیره. هیچ وقت نباید به شرکتی که در آگهی استخدام نه اسمی از خودش میاره نه آدرس سایتی و نه خودش رو معرفی می کنه اعتماد کرد. معمولا سه ماه اول کار به عنوان دوران آزمایشی مطرح میشه، اما یادمون باشه این آزمایش دو طرفه هست و فقط کارفرما نیست که کارمند رو آزمایش میکنه، کارمند هم میتونه و حق داره کارفرما رو بسنجه و تصمیم درست بگیره، شاید کارفرمایی بگه این حرف درست نیست، اما در نهایت باید بدونه که این اقدام به نفع دو طرف هست و چه بسا کارفرما سود بیشتری بکنه.
پنچم: احترام متقابل لازمه هر رابطه ای هست، در این آگهی هیچ احترام متقابلی دیده نمیشه! نگرانم از اینکه نگاه غالب چنین مجموعه ای این جوری باشه…
یادمون نره استخدام لطف نیست و جویای کار مستحق لطف! کارفرما حقوق میده در قبال بهره ای که از تخصص کارمند میبره. رابطه کارفرما و کارمند یک رابطه دوطرفه هست. نگاه از بالا به پایینی نباید وجود داشته باشه.
دوست عزیز شما که گوگل، سیسکو و اپل نیستی، خود رو معرفی کن…
و در آخر تخصص های بدون ارتباط به هم نشونه بدیه، اگر شرکتی ادمین سیستمی می خواد و درکنارش میگه باید متخصص (نه آشنا به) آفیس و اکسل، یعنی مشکلی هست، میگه برنامه نویس می خوام اما باید متخصص ( نه آشنا به) لینوکس باشه یعنی تو ساختار شرکت کارفرما مشکلی هست.
درنهایت اگر نکته دیگه ای به نظرتون میرسه مطرح کنین و اگر کارفرما هستید و از این روش استفاده می کنین دلایل خودتون رو مطرح کنین و باعث غنی تر شدن بحث بشوید.
