?
موسسه بین المللی استاندارد (ISO) در اواخر دهه 70 میلادی ، مدل 7 لایه OSI يا Open Systems Interconnection ( اتصال سیستم های باز ) را پیشنهاد کرد. این مدل از همان ابتدا مورد استقبال قرار نگرفت و بصورت یک مدل مفهومی و برای آموزش دانشجویان باقی ماند . در این مقاله هدف معرفی اجمالی مدل OSI و مقایسه آن با مدل کاربردی TCP/IP می باشد.
مدل OSI يا Open Systems Interconnection (مدل ارتباط سیستم های باز ) ، یك مدل مفهومی است که بدون در نظر گرفتن ساختار و فناوری داخلی تجهیزاتی که قصد برقراری ارتباط با یکدیگر را دارند ، مراحل و عملکردهای مورد نیاز جهت برقراری ارتباط بین آنها را توصیف و استاندارد می کند. به بیان ساده تر ، مدل OSI استانداردی را فراهم می آورد تا سیستمهای ارتباطی مختلف ، قادر به برقراری ارتباط با یکدیگر باشند. پس مدل OSI را می توان به عنوان یک زبان جهانی برای برقراری ارتباط و ارسال و دریافت داده ها بر روی ماشین های مختلف ، تصور کرد . مدل OSI ، ارتباط شبکه بین مبدا و مقصد را به هفت لایه، تجزیه می کند . این لایه بندی کمک میکند تا در هنگام بروز مشکلات ، به راحتی محل وقوع مشکل را شناسایی نموده و فقط در همان بخش ، برای حل مشکل فعالیت کنیم . در نتیجه با صرف زمان و هزینه بسیار کمتر مشکل را شناسایی و رفع می نماییم. بطور کلی استفاده از مدل های چند لایه مانند مدل هفت لایه OSI ، سبب کاهش پیچیدگی های طراحی، پیاده سازی ساده تر، نگهداری آسانتر و اعمال تغییرات با هزینه کمتر می گردند . جهت کسب اطلاعات بیشتر، صفحه زیر را مطالعه نمایید
بررسي هفت لايه مدل OSI
لایه 1 - لايه فيزيكي
اين لايه كه تنها تشكيل شده از سخت افزار مي باشد و قراردادهاي سخت افزاري در آن اجرا مي شود وظيفه انتقال نهايي اطلاعات را دارد كه اين انتقال يصورت سيگنال و به صورت صفرو يك مي باشد.
لایه 2 - لايه پيوند داده ها
در اين لايه اطلاعات، كشف خطا و اصلاح مي شوند و بدون خطا و به صورت مطمئن به سوي مقصد ارسال مي شوند.وظيفه ديگر اين لايه مطمئن شدن از رسيدن اطلاعات به مقصد است كه اين كار توسط بيتهاي (Parity check , checksum ,crc ) انجام مي پذيرد.كه در صورت بروز خطا مجددا اطلاعات ارسال خواهند شد.
لایه 3 - لايه شبكه
و اما پيچيده ترين لايه يعني لايه شبكه كه در آن قراردادهاي شبكه بندي تعريف شده است. وظيفه اين لايه انتقال تكنولوژي برقراري ارتباط براي ديگر شبكه هاي مستقل است كه اين امر اين امكان را به osi مي دهد كه بتواند در زير شبكه هاي مختلف فعاليت كند.
لایه 4 - لايه انتقال
در اين لايه قبل از ارسال اطلاعات يك بسته به سمت مقصد فرستاده مي شود تا مقصد را براي دريافت اطلاعات آماده كند. همچنين اين لايه وظيفه تكه تكه كردن بسته ها، شماره گذاري آنها و ترتيب و نظم دهي آنها را بر عهده دارد. كه البته بسته ها در طرف گيرنده دوباره در همين لايه نظم دهي و قابل استفاده براي لايه هاي بالاتر خواهند شد.
لایه 5 - لايه جلسه
در اين لايه بر كارهايي از قبيل زمان ارسال و دريافت بسته ها مقدار رسيده و مقدار مانده از بسته ها نظارت مي شود كه به مديرت بسته ها بسيار كمك مي كند.
لایه 6 - لايه ارائه
در اين لايه استانداردهاي رمز نگاري و فشرده سازي اطلاعات تعريف شده است كه اين لايه در امنيت بسيار مهم مي باشد.
لایه 7 - لايه كاربرد
Application Layer یا لایه کاربرد، بالاترین لایه در مدل OSI ( لایه شماره 7 ) می باشد که به عنوان لایه واسط بین کاربر ( برنامه کاربردی در حال اجرا ) و بستر شبکه ( لایه های پایین تر )، جهت برقراری ارتباط بین مبدا و مقصد و انتقال داده بین آنها ، مورد استفاده قرار می گیرد. لایه کاربرد شامل پروتکل های متنوعی است که برخی از آنها حتی برای کاربران با دانش کامپیوتری اندک نیز شناخته شده می باشند، زیرا این لایه نزدیکترین لایه به کاربر است و کاربران بطور مستقیم با آن در ارتباط هستند. از جمله پروتکل های لایه اپلیکیشن می توان به HTTP , FTP , POP, SNMP , DNS , DHCP , Telnet و ... اشاره نمود.
