در شرایطی که ملت ایران چهل سال است هزینه های سیاست های اتخاذ شده دولت ها ی ادوار را می پردازند و تحریم ها دمار از روزگارشان در آورده و استخوان هایشان زیر انواع فشار ها ی اقتصادی از جمله فشار های ناشی از تحریم های بین المللی درآمده و صبورانه ایستادگی و مقاومت کرده اند ، مردم ، مجلس و رسانه در جریان تصمیمات و سیاست ها در هیچ خصوصی در هفته های اخیر قرار نگرفته اند و این بی خبری باعث تلاطم در خرده بازارها مانند ارز و سکه و بورس و خودرو و... شده است که بر سایر اقلام نیز تصری می یابد.
از سوی دیگر ، روایت های ضد و نقیضی از مواضع ایران در ارتباط با مذاکرات ، پیشنهادات و نکات پذیرفته شده یا پیش شرط های ارایه شده از سوی طرفین در خصوص متن احیای برجام مطرح شده که تاکنون این روایت ها از طریق رسانه های داخلی و خارجی منعکس گردیده و جهان را در ابهام های روزافزون فرو برده است.
درشرایطی که جمهوری خواهان امریکا فشار مخالفت های خود را با تصمیمات دولت بایدن برای احیای برجام افزایش داده اند و اسرائیل نیز از لابی های خود را برای جلوگیری از این اقدام توسعه داده است ، آسوشیتدپرس گزارش داده که مقام های امریکایی تا چهارشنبه نظرات خود را در مقابل پیشنهادات ایران ارایه خواهند داد.
فایننشال تایمز از اظهار نظر دیپلمات و مقام ارشد مطلعی می نویسد که ایران به دنبال اخذ ضمانت های کافی از امریکا است تا دولت یا دولت های آینده امریکا قادر به خروج دوباره از برجام نباشند.
العربیه به نقل از مقام ارشد در امریکا می گوید در متن توافق جدید ایران از غنی سازی اورانیوم بالای 3.67 % در مقیاس بیش از 300 کیلوگرم منع شده و باید اورانیوم 20 و 60 % غنی شده موجودش را که تاکنون ذخیره کرده از بین برده و غیرقابل استفاده کند.
روایت های مختلفی هر روز بر صدر اخبار جهان نقش می بندد که می تواند درست یا نادرست باشد. اما آثار انتشار این دروایت ها بر تلاطم اقتصادی روانی کشورمان اثر می گذارد و وضعیت اقتصادی داخلی را در نوسان و ناامنی بیتری فرو می برد.
چرا دولت جمهوری اسلامی در شرایطی که تمامی دستگاه های دولتی و امنیتی جهان از متن احیای برجام و پیش شرط های جمهوری اسلامی و مواضع متقابل اروپا و غرب آگاه است ، ملت خود مَحرم نمی داند و مجلس و ملت و رسانه ها را نیز رسما از حقایق آگاه نمی کند .
آیا مردم و رسانه ها و مجلس ، باید به روایت ها ی غیر مطمئن خارجی توجه کنند و وقایع را از خارج دنبال کنند، یا حق دارند از وقایعی که پیرامونشان می گذرد ، از مجاری رسمی داخلی آگاهی یابند. آیا آگاهی از تصمیماتی که تمامی هزینه های آنرا تاکنون ، طی چهل سال ملت پرداخته اند افی نیست که گفته شود ملت حق دارند از سیاست ها و تصمیمات آتی کشور مطلع باشند.
