پیاله ی سرخ

آیا رواست که معنای دلتنگی را برای دل شکستگان مسیر سعادت مقرر کرد؟

دلی که در تنگنا قرار گرفته است و هیچ روزنه ای برای رسیدن هوا به او نیست!

حال تعریف هرچه می خواهد باشد.

راه باز کردن روزنه ها چه خواهد بود؟

اگر به قصد حضور باد سفره دل را بگسترانیم چه؟ 

آن وقت کسی قصد غارت کردنش را نخواهد داشت؟

دلتنگ که شدی یا با او هم مسیر شو یا با خودت!

به هیچ کس اذن ورود به این قلعه متبرک را نده! 

دل حریمی است پاک و مطهر که اگر پای نامحرمی به آن جا باز شود چنان آه و فغانی به همراه خواهد آورد که آرزوی نیستی اش را خواهی کرد!

 و آرزو برای نیستی دل چیزی جز کفر خداوند نخواهد بود! 

دلی که خداوند منان با شور و عشق آن را آفرید و محبت زینت بخش آن بود از چنان مقامی برخودار است که لب به نیستی آن باز کنی خودت نیز نیست خواهی شد! 

پس چه بسا که جای نامحرمان در این مکان نیست و نخواهد بود! 

همان که جناب حافظ می گوید: 

چه جایِ صحبتِ نامحرم است مجلسِ انس؟

سرِ پیاله بپوشان که خرقه پوش آمد

دل مجلس انسی است میان تو و هرکه می خواهی!

شأن این مجلس را در شأن هیچ کس به جز خودتان قرار نده که پشیمانی به بار خواهد آورد و عرق شرم را هر روز بیشتر بر پیشانی ات روانه خواهد کرد.

و آن پیاله ی سرخ شب را بپوشان که اگر چشم کسی به او گره بخورد هر دو جان خواهند باخت!

یکی زین سبب که تاب درک عظمت سرخی به آغوش کشیده شده در تاریکی شب را نداشته است و با نظاره کردن از پای جان می ایستد.

و دیگری به خاطر بر هم خوردن خلوتی که در هر نفس خداوند در آن زیست می کرده است و راهی برای برگشت نخواهد بود...

۱۴٠۱۴۳۱

فاطمه_ پاکدل

@panagahevojodih