اتفاقات جدیدی در دنیا در حال رخ دادن است. از همه گیری ویروس کرونا و نزدیک شدن شهاب سنگ به کره زمین گرفته تا گفتگوهای دو نفره در شبکه‌های اجتماعی که هزاران بیننده دارد.
در خصوص افراد نوظهور شبکه های اجتماعی در میان ایرانیان بسیار سخن گفته شده است. برخی سعی کردند تحلیل کنند که چرا و چگونه این افراد در جامعه ایران پرورش یافته اند؟ برخی دیگر خطرها را برای نسل نوجوان و جوان ایرانی در بوق و کرنا کردند و برخی دیگر توهین کردند اما به راستی باید چه کرد؟ سالها در مواجهه با هر پدیده اجتماعی ترس و سانسور و نهایتاً انکار راه حل حکومت و جامعه ما بوده اما آیا واقعاً در دنیای تغییر یافته امروزی سانسور و انکارامکان پذیر است؟
برای تحلیل اتفاقات بی‌پرده شبکه‌های اجتماعی ابتدا باید نگاهی به خودمان بیندازیم. ازسال‌ها پیش نیازهای جامعه را انکار کردیم. ترس از پاسخگویی منجر به این انکار نیاز شد. جامعه ایرانی سال ها درگیر مسائل سیاسی و اقتصادی بود تا حدی که یادمون رفت در کنار همه این درگیری‌ها نسلی به نسل جامعه ایرانی اضافه شده است. در هیاهوی انتخابات ، تحریم‌ها و مشکلات اقتصادی دهه هشتادی ها رشد کردند. به یاری تکنولوژی های ارتباطی جدید با دنیای بیرون آشنا شدند. یاد گرفتند که نیازهایی دارند. نیازهایشان را باور کردند و حالا نیازهایشان را فریاد می‌زنند. همه سال‌هایی که این نسل در حال شکل گرفتن بود، دیده نشد. حالا، هم مردم و هم مسئولین ترسیده اند.
تحلیل گرانی که تا دیروز در حال تحلیل دوگانه اقتدار و دموکراسی بودند با پدیده‌ای مواجه شدند که حدود ۶۰۰ هزار ایرانی صحبت های سخیف دو نفر را به صورت زنده می‌شنود یعنی اندازه ۶ استادیوم آزادی. هنوز هم راهکار، همان راهکار قدیمی است. ترس، سانسور و انکار.
یک بار باور کنیم که جامعه کارکردی غیر از انکاردارد. جامعه تشکیل شده است برای پاسخ به نیازها. امروز برای پذیرش نیازهای نسل جدید دیر است، با ترس و انکار دیرترش نکنیم. باید به نسل جدید حق انتخاب بدهیم. این نسل گزینه ای برای انتخاب ندارد. چه گزینه‌ای برای شادی، تفریح ، حرف زدن، شنیده و دیده شدن دارد؟ اگر امروز با آغوش باز به استقبال شان نرویم فردا با مشت‌های گره کرده سراغمان می آیند. پی نوشت : نگران نسل جدید باشیم تا افراد نوظهور شبکه‌های اجتماعی. آنها زود به تکرار میفتند و فراموش می شوند. وقتی تفکر و نوآوری در پس اقداماتشان نیست زود فراموش می شود اما اثرات مخرب آن ها و انفعال حکومت و مردم سالها گریبانگیر جامعه ایرانی خواهد بود.
