زاییلین که آن را با نام لاتین Xylene می شناسند، مایعی بی رنگ، قابل اشتعال، سمی و با بوی شیرین است. این ماده در ترکیب با حلال های آلی نقش به سزایی در تولید محصولات مختلف دارد.
شیمی دان فرانسوی به نام آگوست کاهورس این ماده اولین بار در سال ۱۸۵۰ استخراج کرد. در آن زمان این ترکیب را به عنوان ماده سازنده قیر و چوب می شناختند.
کار کردن با زایلین مخلوط بدون رعایت نکات ایمنی تبعات و آسیب‌هایی فیزیکی را همچون سوزش بینی، گلو و گوش، سردرد، عدم هماهنگی عضلات، سرگیجه، تداخل در سیستم تنفسی و ریه‌ها، افزایش دمای بدن، رعشه، سرگیجه، تأخیر در عكس‌العمل به محرک‌های بصری، عوارض قلبی و در مواردی باعث ایجاد سرطان می‌شود. برای خرید زایلین می توانید روی لینک آن کلیک کنید.
سه ایزومر ، در موقعیت های ارتو (O) ، متا (m) و پارا (P) ، از نظر ساختاری فقط در محل گروه های متیل تفاوت دارند. هر سه این ماده از تقطیر زغال سنگ-قیر و نفت به عنوان مخلوطی که حاوی ۵۰-۶۰ درصد از حجم متا زایلین و ۲۰-۲۵ درصد از ایزومرهای دیگر می باشد ، به دست می آید. ودر هنگام آتش سوزی در جنگل ها تشکیل می شوند. و ناخالصی های آن شامل اتیل بنزن ، بنزن ، تولوئن ، فنل ، تیوفن و پیریدین هستند.
قرار گرفتن در معرض طولانی مدت در اثر زایلن اثر سوزش ، خشک شدن ، ضعف پوست ، سوزش چشم ، احتقان ریه ، تحریک CNS ، افسردگی ، خونریزی مخاطی و آسیب خفیف کبد را به دنبال دارد.
بیشترین کاربرد متا زایلن در تولید اسید ایزوفتالیک است که به عنوان مونومر کوپلیمر کننده برای تغییر خواص پلی اتیلن ترفتالات استفاده می شود.
زمینه های کاربرد شامل صنایع چاپ، لاستیک و چرم است. این جزمشترک جوهر، لاستیک و چسب است. در رنگ و لاک های نازک، در صورت تمایل به خشک شدن کندتر، می توان آن را جایگزین تولوئن کرد و بنابراین توسط محافظان اشیا هنری در آزمایش حلالیت استفاده می شود.
